Deel 8: Besluit
Kleine baby'tjes worden groot. Summer werd een jaar oud. Ze had al een pak haar - donkerrood haar, zoals Mare - en was blijkbaar geen zeemeerminnetje, zoals al eerder vermoed werd. Er werd gezegd dat de schubben soms niet meteen verschenen, maar achter een jaar waren ze er nog steeds niet en daarover hadden ze dus zekerheid.
Enkel haar groene ogen en puntige oortjes waren van Aneirin's kant van de familie.
Enkel haar groene ogen en puntige oortjes waren van Aneirin's kant van de familie.
Dat deed hem pijn, dat ze op bepaalde uiterlijke vlakken toch erg goed op hem en zijn familie leek. Wat als hij en Mare toch uit elkaar zouden gaan voor ze een leeftijd bereiken waarvan ze zich dingen herinneren, en Mare bloedserieus was over het feit dat hij Summer en de ongeboren baby nooit te zien zou krijgen? Natuurlijk ging hij hen dan missen, maar dat was niet de voornaamste reden waarom hij het absoluut niet wou.
Ze zouden niet weten wie hun vader is en hij wist uit ervaring dat dat verschrikkelijk is. Hij hoopte dat ze niet serieus was, dat het maar iets impulsief was dat ze maar zei. Maar haar kennende vreesde hij ervoor.
Ze zouden niet weten wie hun vader is en hij wist uit ervaring dat dat verschrikkelijk is. Hij hoopte dat ze niet serieus was, dat het maar iets impulsief was dat ze maar zei. Maar haar kennende vreesde hij ervoor.
Mare was negen maanden zwanger en de baby kon elk moment geboren worden. Aneirin was allesbehalve de typische overbezorgde vader die zijn hoogzwangere vriendin nauwlettend in de gaten houdt en haar naar het ziekenhuis brengt zodra ze nog maar ergens pijn heeft.
Mare was naar de boekenwinkel in haar eentje en Aneirin genoot van dat moment voor wat vader-dochter tijd met Summer.
Mare was naar de boekenwinkel in haar eentje en Aneirin genoot van dat moment voor wat vader-dochter tijd met Summer.
Hij ging naar het park. Het was al laat en het verwonderde hem dus dat hij blijkbaar toch niet zo gestoord was: hij was niet de enige vader met kleine kinderen. Hij vroeg zich af wat zijn verhaal was. of hij van zijn vriendin of vrouw hield, of dat hij dreigde zijn kinderen nooit meer te zien. Waarschijnlijk was dat bij die man niet het geval, zoveel lafaards konden er niet zijn.
Hij haalde Summer uit de buggy, zette haar op de grond, gaf haar haar papflesje - het kleine meisje kon al zeer goed met het flesje overweg - en zette de buggy opzij, wanneer zijn oog viel op een oude vriendin van hem.
"Dinthe!"
Het leek of hij haar al eeuwen niet had gezien. Ze belden nog regelmatig, maar het kwam er gewoon niet van werkelijk af te spreken. Eerst had hij het druk gehad met zijn studies en later met het resort en Summer, en dan was er nog Mare die een hekel had aan Dinthe.
"Aneirin!" ze draaide zich om en keek haar achterneef aan. "Jou heb ik lang niet gezien. Het schijnt dat jij en Mare getrouwd zijn? Proficiat, denk ik...Waarom heb je me eigenlijk niet uitgenodigd? Mare, vermoed ik. Tja, de laatste keer dat ik haar zag was ik nu niet bepaald vriendelijk, maar ik wordt er echt gek van als mensen redenloos jaloers zijn en dan zeg je domme dingen. Ik moet gewoon leren mijn mond te houden soms, zoals je misschien al hebt gemerkt".
"Dinthe!"
Het leek of hij haar al eeuwen niet had gezien. Ze belden nog regelmatig, maar het kwam er gewoon niet van werkelijk af te spreken. Eerst had hij het druk gehad met zijn studies en later met het resort en Summer, en dan was er nog Mare die een hekel had aan Dinthe.
"Aneirin!" ze draaide zich om en keek haar achterneef aan. "Jou heb ik lang niet gezien. Het schijnt dat jij en Mare getrouwd zijn? Proficiat, denk ik...Waarom heb je me eigenlijk niet uitgenodigd? Mare, vermoed ik. Tja, de laatste keer dat ik haar zag was ik nu niet bepaald vriendelijk, maar ik wordt er echt gek van als mensen redenloos jaloers zijn en dan zeg je domme dingen. Ik moet gewoon leren mijn mond te houden soms, zoals je misschien al hebt gemerkt".
Aneirin knikte bevestigend. Het verwonderde hem dat ze die oude koe nog uit de gracht haalde.
"Ik denk dat het gewoon in de aard ligt van een Alfredo domme dingen te doen", verklaarde hij. "Hele domme dingen. Ik ben een van de bewijzen daarvan",
Ze bleek hem te negeren en veranderde van onderwerp."Hoe gaat het met Summer? Ik heb gehoord dat Mare terug zwanger is?"
"Goed, kijk, daar is ze", antwoordde hij snel, en wees naar het roodharige meisje dat een beetje verder rond kroop. "Ja, ze is terug zwanger ja. Ze kan elk moment bevallen, eigenlijk."
Ze keek opzij, alsof ze plots besefte dat ze eigenlijk niet met hem wou praten en elk oogcontact vermeed. "Ga naar haar toe" zei ze. "Wat doe je hier eigenlijk, praten met je achternicht die niks te zeggen heeft terwijl je vrouw misschien nu in het ziekenhuis ligt te bevallen van je kind zonder dat je het weet. Een vrouw die een hekel heeft aan die achternicht en die zeer zwaar beledigd is door die achternicht, omdat die achternicht vaak domme dingen zegt die ze net een tikkeltje anders bedoelde.
Je hoort kwaad op me te zijn Aneirin. Waarom doe je nog steeds alsof ik alles goed doe? Dat doe ik niet. Ik heb gemene dingen gezegd en daarmee uit, ik ben echt niet perfect",
Hij keek haar aan. Hij keek naar haar prachtige lichaam, grote, lichtblauwe ogen, volle lippen, aardbeiblonde haar...Dat was ze wel.
Dat zei hij ook.
"Ik denk dat het gewoon in de aard ligt van een Alfredo domme dingen te doen", verklaarde hij. "Hele domme dingen. Ik ben een van de bewijzen daarvan",
Ze bleek hem te negeren en veranderde van onderwerp."Hoe gaat het met Summer? Ik heb gehoord dat Mare terug zwanger is?"
"Goed, kijk, daar is ze", antwoordde hij snel, en wees naar het roodharige meisje dat een beetje verder rond kroop. "Ja, ze is terug zwanger ja. Ze kan elk moment bevallen, eigenlijk."
Ze keek opzij, alsof ze plots besefte dat ze eigenlijk niet met hem wou praten en elk oogcontact vermeed. "Ga naar haar toe" zei ze. "Wat doe je hier eigenlijk, praten met je achternicht die niks te zeggen heeft terwijl je vrouw misschien nu in het ziekenhuis ligt te bevallen van je kind zonder dat je het weet. Een vrouw die een hekel heeft aan die achternicht en die zeer zwaar beledigd is door die achternicht, omdat die achternicht vaak domme dingen zegt die ze net een tikkeltje anders bedoelde.
Je hoort kwaad op me te zijn Aneirin. Waarom doe je nog steeds alsof ik alles goed doe? Dat doe ik niet. Ik heb gemene dingen gezegd en daarmee uit, ik ben echt niet perfect",
Hij keek haar aan. Hij keek naar haar prachtige lichaam, grote, lichtblauwe ogen, volle lippen, aardbeiblonde haar...Dat was ze wel.
Dat zei hij ook.
"Dat ben je wel. Je bent duizend keer beter en mooier dan die heks waarmee ik opgescheept zit."
Hij had niet eens door dat hij zoiets stom gezegd had tot Dinthe hem sceptisch aankeek.
"Zo'n dingen horen getrouwde mannen niet te zeggen. Ben je soms dronken? Het zou me niet verbazen, het is tenslotte al laat", zei ze. Ze staarde hem even aan, wachtend op een antwoord, maar Aneirin reageerde niet. "Hoorde je me? Wat is er, Ga gewoon naar huis, naar Mare."
Hij had niet eens door dat hij zoiets stom gezegd had tot Dinthe hem sceptisch aankeek.
"Zo'n dingen horen getrouwde mannen niet te zeggen. Ben je soms dronken? Het zou me niet verbazen, het is tenslotte al laat", zei ze. Ze staarde hem even aan, wachtend op een antwoord, maar Aneirin reageerde niet. "Hoorde je me? Wat is er, Ga gewoon naar huis, naar Mare."
"Sorry. Ik heb dat niet gezegd, negeer het. Ja, ik ga naar huis. Maar je bent echt heel mooi, je bent echt perfect. Bijna. Ongeveer. Laat maar ik ga naar huis. Nee, ze is bezitterig en ze dreigt ermee dat ik de kinderen nooit meer ga zien als ik van haar wil scheiden en..."
"Je slaagt echt wartaal uit. Ze is je vrouw, je bent met haar getrouwd, je hebt haar zelf ten huwelijk gevraagd, ga alsjeblieft gewoon braaf naar huis. Ga ik ook doen. Daag, Aneirin", zei ze, en liep weg.
Hij rende haar achterna en greep haar hand vast. "Nee!" riep hij, Dinthe draaide zich geschrokken om. "Ga naar huis zei ik, voor er ongelukken gebeuren. Je bent er echt niet bij", zei ze nogmaals. Aneirin ademde diep in, dacht even na en keek haar aan.
"Ik heb haar helemaal niet ten huwelijk gevraagd. Dat heeft zei ervan gemaakt. Ik wou uit elkaar gaan en dat wil ik nu nog steeds, maar ik durf het niet te zeggen. Die avond zei ze dat ik Summer, en nu ook de baby, nooit zou mogen zien als ik van haar zou willen scheiden, dus blijf ik inderdaad gewoon braaf bij haar. Ik ben een lafaard, ik weet het. Maar ik hou helemaal niet van haar, toch niet zo. Ik hou van jou en dat doe ik al sinds ik een kind was, ze heeft en had het recht jaloers te zijn."
"Je slaagt echt wartaal uit. Ze is je vrouw, je bent met haar getrouwd, je hebt haar zelf ten huwelijk gevraagd, ga alsjeblieft gewoon braaf naar huis. Ga ik ook doen. Daag, Aneirin", zei ze, en liep weg.
Hij rende haar achterna en greep haar hand vast. "Nee!" riep hij, Dinthe draaide zich geschrokken om. "Ga naar huis zei ik, voor er ongelukken gebeuren. Je bent er echt niet bij", zei ze nogmaals. Aneirin ademde diep in, dacht even na en keek haar aan.
"Ik heb haar helemaal niet ten huwelijk gevraagd. Dat heeft zei ervan gemaakt. Ik wou uit elkaar gaan en dat wil ik nu nog steeds, maar ik durf het niet te zeggen. Die avond zei ze dat ik Summer, en nu ook de baby, nooit zou mogen zien als ik van haar zou willen scheiden, dus blijf ik inderdaad gewoon braaf bij haar. Ik ben een lafaard, ik weet het. Maar ik hou helemaal niet van haar, toch niet zo. Ik hou van jou en dat doe ik al sinds ik een kind was, ze heeft en had het recht jaloers te zijn."
Hij eindigde zijn relaas met een zucht en wandelde weg. Hij schaamde zich. Hij, een getrouwde man met binnenkort twee kinderen, had zijn liefde bekent aan een prachtige vrouw die tevens familie was.
Toen gebeurde het onverwachte. "Wacht", klonk er uit Dinthe's richting. "Kom hier."
Nieuwsgierig draaide hij zich terug om. "Wat is er?"
"Kom", zei ze. Dat deed hij. Hij wandelde terug naar haar toe en juist wanneer hij nog eens wou vragen wat er was, pakte ze zijn armen vast en trok hem tot tegen haar lichaam. En zoende hem.
Toen gebeurde het onverwachte. "Wacht", klonk er uit Dinthe's richting. "Kom hier."
Nieuwsgierig draaide hij zich terug om. "Wat is er?"
"Kom", zei ze. Dat deed hij. Hij wandelde terug naar haar toe en juist wanneer hij nog eens wou vragen wat er was, pakte ze zijn armen vast en trok hem tot tegen haar lichaam. En zoende hem.
"Misschien kunnen we in zo'n kotje..."
Plots klonk er een muziekje, het kwam van zijn broekzak. Het was zijn gsm. "Laat die gsm nu toch", zei Dinthe. Maar het was te laat. Aneirin stond al een meter verder met zijn gsm in zijn handen en las een haastig geschreven sms'je van Dendronephtya.
Mare is bevallen, het is een jongetje, Winter.
Stond er. Mare was bevallen van zijn kind en hij had in het park in het bijzijn van zijn dochtertje van nog geen jaar oud met Dinthe staan praten, en juist ook meer dan dat. "Wat is er aan de hand?" vroeg ze. "Mare is bevallen", vertelde hij snel, wandelde toen naar Summer en vertrok naar het ziekenhuis waar Mare zich bevond.
Plots klonk er een muziekje, het kwam van zijn broekzak. Het was zijn gsm. "Laat die gsm nu toch", zei Dinthe. Maar het was te laat. Aneirin stond al een meter verder met zijn gsm in zijn handen en las een haastig geschreven sms'je van Dendronephtya.
Mare is bevallen, het is een jongetje, Winter.
Stond er. Mare was bevallen van zijn kind en hij had in het park in het bijzijn van zijn dochtertje van nog geen jaar oud met Dinthe staan praten, en juist ook meer dan dat. "Wat is er aan de hand?" vroeg ze. "Mare is bevallen", vertelde hij snel, wandelde toen naar Summer en vertrok naar het ziekenhuis waar Mare zich bevond.
"Waar was jij?" werd er meteen gevraagd zodra hij de ziekenhuiskamer binnenwandelde. "Ik was Summer aan het leren lopen in het park en ben de tijd uit het oog verloren, sorry",
"Daarom kwam je niet naar huis en was je er niet bij toen ik plots weeën kreeg?"
"Mijn excuses", zo ver ging de conversatie tussen hem en Mare, met Tya die hem nauwlettend in de gaten hield. Zij en de baby mochten meteen naar huis vanwege overbevolking in het ziekenhuis, waarna Mare meteen in bed kroop en de kleine Winter aan zijn lot over liet.
Gelukkig was Aneirin er, die de volgende ochtend meteen pap maakte voor zijn pasgeboren zoontje. Hij leek op hem. Exact dezelfde huidskleur en zijn paarse, korte haartjes op zijn hoofdje vertelden dat het zijn zoontje was.
"Daarom kwam je niet naar huis en was je er niet bij toen ik plots weeën kreeg?"
"Mijn excuses", zo ver ging de conversatie tussen hem en Mare, met Tya die hem nauwlettend in de gaten hield. Zij en de baby mochten meteen naar huis vanwege overbevolking in het ziekenhuis, waarna Mare meteen in bed kroop en de kleine Winter aan zijn lot over liet.
Gelukkig was Aneirin er, die de volgende ochtend meteen pap maakte voor zijn pasgeboren zoontje. Hij leek op hem. Exact dezelfde huidskleur en zijn paarse, korte haartjes op zijn hoofdje vertelden dat het zijn zoontje was.
Voor de rest van de dag deed hij zijn oudste pogingen om haar te leren praten. Wat volgens Mare helemaal niet nodig bleek. "Ze zei gisterenavond toen ik haar in haar wiegje legde iets heel raars. "Papa en vjeemde vjouw", ofzoiets."
"Onzin, ze kan nog niet praten, ik leer het haar juist. Zeg het kindje: Pa-Pa."
Het meisje zei zonder enige moeite 'papa'. "Oké, een beetje. Maar kleine kinderen zeggen vreemde dingen. Er waren vrouwen in dat park, ja. Haar hoofdje heeft er iets anders van gemaakt",
"Weet je zeker dat je niks verbergt? Als je dat wel doet, weet je wat de gevolgen zijn. Twee vaderloze kindjes omdat hun vader zo stom was om bij hun moeder weg te lopen", dreigde ze, en wandelde terug weg terwijl ze iets over een luier verschonen mompelde.
"Onzin, ze kan nog niet praten, ik leer het haar juist. Zeg het kindje: Pa-Pa."
Het meisje zei zonder enige moeite 'papa'. "Oké, een beetje. Maar kleine kinderen zeggen vreemde dingen. Er waren vrouwen in dat park, ja. Haar hoofdje heeft er iets anders van gemaakt",
"Weet je zeker dat je niks verbergt? Als je dat wel doet, weet je wat de gevolgen zijn. Twee vaderloze kindjes omdat hun vader zo stom was om bij hun moeder weg te lopen", dreigde ze, en wandelde terug weg terwijl ze iets over een luier verschonen mompelde.
Gelukkig dan pas ging juist wanneer Mare boven was zijn gsm af. Het was Dinthe, Aneirin pakte meteen op. "Dinthe? Wat? Nu, komen naar het resort? Kan niet, sorry. Mare vermoedt iets en als ik nu weg ga..."
Ik help je wel een excuus te verzinnen, we moeten praten.
Ze had wel gelijk. Hij riep dan maar snel naar boven dat hij naar het resort ging vanwege een kapotte kraan en de loodgieter die niet kon komen en vertrok.
Ik help je wel een excuus te verzinnen, we moeten praten.
Ze had wel gelijk. Hij riep dan maar snel naar boven dat hij naar het resort ging vanwege een kapotte kraan en de loodgieter die niet kon komen en vertrok.
Hij kwam haar tegen bij het zwembad. Ze begon meteen te praten. "Ik weet niet wat het was gisterenavond. Het was stom, ik begrijp het wanneer je het niet wilt. Je bent getrouwd, hebt twee jonge kinderen die op je rekenen, maar...Ik hou van je. Ik vind je stiekem best wel leuk en dat is raar en wat zeg ik nu allemaal..."
"Rustig", zei hij. Dinthe zweeg meteen. "Ik hou ook van jou, maar het mag niet. Je zegt het zelf. Niet alleen dat, we zijn ook familie. Vandaag zei Mare nog maar eens zo subtiel als maar kan dat ze me gaat verbieden de kinderen te zien en..."
"Rustig", zei hij. Dinthe zweeg meteen. "Ik hou ook van jou, maar het mag niet. Je zegt het zelf. Niet alleen dat, we zijn ook familie. Vandaag zei Mare nog maar eens zo subtiel als maar kan dat ze me gaat verbieden de kinderen te zien en..."
"En je hebt een hekel aan haar. Ze dreigt er godverdomme mee dat je je eigen kinderen nooit zal zien als je van haar wilt scheiden. Maar geloof me, zo ver komt het niet zeker als je dat dreigen vermeld. Ze kan jou dat niet verbieden.
Ik ben een djinn, net zoals mijn vader, tante en grootvader. Ik kan haar verbannen naar de andere kant van de wereld, je hoeft het gewoon te vragen en jouw kinderen zijn van jou en zij is er niet meer. Alles is opgelost.
Je kan niet alles goed doen. Ik weet dat je niemand pijn wilt doen, maar dat doe je sowieso toch en het beste lijkt mij dan de vrouw van wie je niet houdt pijn te doen in de plaats van mij."
Hij ging er meteen op in met een niks zeggende "Je begrijpt het niet." gevolgd door het hele verhaal van Farraige Ghleann, waar hij achteruitgeschoven werd door alles en iedereen - zelfs zijn moeder, hoewel dat niet gemeend was - waardoor hij dus juist wél voor alles en iedereen goed wou doen, de beste wou zijn. Maar Dinthe had dat verhaal al duizend keer gehoord en was niet op haar mondje gevallen.
Ik ben een djinn, net zoals mijn vader, tante en grootvader. Ik kan haar verbannen naar de andere kant van de wereld, je hoeft het gewoon te vragen en jouw kinderen zijn van jou en zij is er niet meer. Alles is opgelost.
Je kan niet alles goed doen. Ik weet dat je niemand pijn wilt doen, maar dat doe je sowieso toch en het beste lijkt mij dan de vrouw van wie je niet houdt pijn te doen in de plaats van mij."
Hij ging er meteen op in met een niks zeggende "Je begrijpt het niet." gevolgd door het hele verhaal van Farraige Ghleann, waar hij achteruitgeschoven werd door alles en iedereen - zelfs zijn moeder, hoewel dat niet gemeend was - waardoor hij dus juist wél voor alles en iedereen goed wou doen, de beste wou zijn. Maar Dinthe had dat verhaal al duizend keer gehoord en was niet op haar mondje gevallen.
"Ik begrijp het wel. Ze is je oudste vriendin, ze was je enige steun in Farraige Ghleann of waar het ook was dat je met je moeder leefde. Maar ze is niet compleet onschuldig, mijn opa heeft je ervoor gewaarschuwd. Denkbeeldige vriendjes zijn manipulatief en bezitterig. Ze lijken goed, maar als snel wordt hun bedenker hun bezit en niet omgekeerd.
Of je kiest voor Mare en je hebt zekerheid dat je je kinderen altijd bij je zult hebben, of je kiest voor mij en we regelen wel iets. Nogmaals, ik ben een djinn, die kunnen ietsje meer dan gewoon eten tevoorschijn toveren."
Of je kiest voor Mare en je hebt zekerheid dat je je kinderen altijd bij je zult hebben, of je kiest voor mij en we regelen wel iets. Nogmaals, ik ben een djinn, die kunnen ietsje meer dan gewoon eten tevoorschijn toveren."
Hij wist dat ze gelijk had. Hij wist ook dat hij nu iets slechts ging doen en zich vreselijk schuldig ging voelen, maar deed het toch.
Aneirin wandelde naar de balie en legde uit dat deze nacht de luxesuite aan geen enkele aangestrande reiziger mocht verhuurd worden, vanwege het simpele feit dat de suite bezet zou zijn.
"Heeft het iets met die mooie dame buiten te maken?" vroeg de man.
"Ehh, ja. Niks zeggen tegen Mare. Vertel ik zelf wel", antwoordde hij en rende rood van schaamte naar buiten.
Aneirin wandelde naar de balie en legde uit dat deze nacht de luxesuite aan geen enkele aangestrande reiziger mocht verhuurd worden, vanwege het simpele feit dat de suite bezet zou zijn.
"Heeft het iets met die mooie dame buiten te maken?" vroeg de man.
"Ehh, ja. Niks zeggen tegen Mare. Vertel ik zelf wel", antwoordde hij en rende rood van schaamte naar buiten.
Hopelijk ging de de man aan de balie zijn mond dichthouden. Een resorteigenaar die voor één nacht zijn eigen, mooiste kamer huurt met een vrouw die niet zijn echtgenote was ging sappige roddels opleveren.
Maar daar trok hij zich niks van aan. "Ik heb echt lang op dit moment gewacht", fluisterde hij. "Ik ook", antwoordde ze en duwde hem het bed op terwijl zijn handen haar beha had bereikt en die losmaakte.
Maar daar trok hij zich niks van aan. "Ik heb echt lang op dit moment gewacht", fluisterde hij. "Ik ook", antwoordde ze en duwde hem het bed op terwijl zijn handen haar beha had bereikt en die losmaakte.