Hoofdstuk 14: Een koppel
Ergens rond 6 uur 's ochtends kwam Lani bibberend, met niet veel meer aan dan haar ondergoed en kousen, de iglo uit gekropen. Ze had met kousen die inmiddels drijfnat en koud waren door over de sneeuw te lopen eindelijk de deur bereikt, toen Scarlett plots naar buiten wandelde, de vrieskou in. "Hallo schoondochter, let niet op mij, ik ga de voederbakken vullen", zei die grijnzend.
"Eh...Oké. Ik ga mijn pyjama halen en in bed kruipen, kan ik nog wat slapen..." mompelde die terug en glipte snel naar binnen.
"Eh...Oké. Ik ga mijn pyjama halen en in bed kruipen, kan ik nog wat slapen..." mompelde die terug en glipte snel naar binnen.
Het nieuws was dus al bekend bij Rowin's ouders, wat niet verwonderlijk was aangezien ze de vorige avond stonden te kijken hoe ze het bijlegden. Het waren de laatste dagen in Farraige Ghleann nu en Rowin was grotendeels gefocust op zijn laatste show, voor die enkele dorpelingen die hem nog niet gezien hadden. Hij had ook veel tijd voor Lani natuurlijk.
De show verliep probleemloos, hij kreeg goeie recensies die hem meer naambekendheid gaf en voor Rowin het wist was het eind februari en zouden hij en Lani afscheid nemen van zijn ouders.
Dat ze weg gingen uit Farraige Ghleann betekende nog niet dat ze naar huis gingen: deze keer namen ze het vliegtuig in oostelijke richting en pauzeerden hun reis even in China, in Shang Simla om precies te zijn.
Het was de eerste keer dat ze er samen waren. Na hun bagage uitgepakt te hebben, gingen ze naar de hallen van het verloren leger. Deels uit toeristische nieuwsgierigheid, deels door zo'n briefje aan het prikbord. Iemand bleek er wat documenten kwijtgeraakt te zijn. "Hoe geraak je daar nu iets kwijt?" vroegen ze zich af, maar besloten die arme man toch uit de nood te helpen.
Het was de eerste keer dat ze er samen waren. Na hun bagage uitgepakt te hebben, gingen ze naar de hallen van het verloren leger. Deels uit toeristische nieuwsgierigheid, deels door zo'n briefje aan het prikbord. Iemand bleek er wat documenten kwijtgeraakt te zijn. "Hoe geraak je daar nu iets kwijt?" vroegen ze zich af, maar besloten die arme man toch uit de nood te helpen.
Oké, misschien was het toch mogelijk daar iets kwijt te raken - er moet vroeger wat belangrijks gezeten hebben, want er waren tal van vallen en op het eerste zicht doodlopende ruimtes om dieven op afstand te houden. Met wat teamwork geraakten ze er toch snel door en vonden de verdwenen documenten snel.
De rest van hun vakantie was rustig. Het bestond uit het eten van door Lani gemaakte loempia's en roerbakschotel ("Ik ga die receptjes zeker meenemen naar huis!") - uiteraard - mediteren en intussen 'om ter snelst zeneporteren' wedstrijdjes houden. (Lani won)
Voor fooi spelen - Rowin dacht zelfs op vakantie aan zijn werk - en sparren met lokale mensen. Hierbij won Lani niet en dat vond ze niet zo leuk.
Voor fooi spelen - Rowin dacht zelfs op vakantie aan zijn werk - en sparren met lokale mensen. Hierbij won Lani niet en dat vond ze niet zo leuk.
Toen was het tijd om terug naar huis te gaan. Echt naar huis. Wat eigenlijk niet zoveel verandering bracht: Sim Fu stond ook in Sunlit Tides vrij centraal in hun leven en Rowin haalde vrij snel de op één na laatste en hoogste, zwarte band. Nu nog de goudzwarte.
Uiteraard stonden er tijdens de maanden na hun reis ook nog wat goochelshows op het programma, en voor eht eerst trad Rowin niet ergens buiten op. Hij had een optreden versiert in de karaokebar, met als toeschouwers onder andere zijn nichtje Antaliya, een dochter van Megen en Ailane.
Op het einde van de show kwam Lani nog opdagen die had moeten werken en toonde dat Rowin niet de enige ster in de familie was, hoewel het bij haar misschien toch aan talent ontbrak en na een tijdje te zeggen dat de mensen waren aan het staren en fluisteren en zei daarop antwoordde dat het een karaokebar was en dit normaal was, vluchtte Rowin naar de pooltafel.
Gelukkig maakten ze het snel terug goed.
In tegenstelling tot Lani's zangkunsten, werd Rowin's show enkele dagen later (er moesten ergens een paar journalisten zich verstopt hebben, want aan het publiek lag het niet) als legendarisch omschreven, en vanaf dan had hij elke maandag een vaste show in de karaokebar. Dat was een hele opluchting want hij werd audities doen beu.
Omstreeks die tijd gebeurde er nog iets interessants: Rowin slaagde er in - jawel - een ruimtesteen te splijten en kon zich een prof bordenbreker noemen.
Omstreeks die tijd gebeurde er nog iets interessants: Rowin slaagde er in - jawel - een ruimtesteen te splijten en kon zich een prof bordenbreker noemen.
Daarna verdiende hij natuurlijk wat ontspanning. De komkommer at hij zodra het c-knopje weg was op.
Het leven ging door. Tot 's avonds laat oefende hij nieuwe trucs om zich voor te bereiden op zijn nieuwe show op het evenemententerrein en hij bemachtigde de geheimen van de levend begraven-truc.
Natuurlijk was er meer aan het leven dan goochelshows en Sim Fu: het was mei, Liefdesdag en de laatste kans om een naar het lentefestival te gaan. Dat realiseerde Lani zich plots toen ze in het saunabad half lag te dutten. Ze kreeg het idee Rowin eens weg te halen van die bordenbreker en hem mee te sleuren naar het park.
Hoewel die druk bezig was met borden breken ("Ik wil mijn record verbreken en op één dag 50 borden gebroken hebben") kreeg ze hem na veel moeite toch mee. Rowin was wel niet zo enthousiast omdat hij dan ook geen tijd zou hebben om zijn show voor te bereiden moest hun uitstapje uitlopen.
Erg veel tijdverspilling bleek het toch niet: ze kregen hét bewijs dat ze goed bezig waren volgens de liefdesmeter. ("De meter kan jullie passie bijna niet aan!")
Na heel wat andere activiteiten, onder andere een leuke foto, werd er een tijdje gedanst en toen was het (hoe voorspelbaar) tijd voor de show. "Jij gaat nog eens in een podium veranderen!" klaagde Lani.
"Wees gerust, ik maak het goed, en je mag toch mee?"
"Om trucs te zien die ik al twintig keer heb gezien. Hoe ga je het goedmaken dan?"
"Een verrassing. Wacht maar gewoon."
"Wees gerust, ik maak het goed, en je mag toch mee?"
"Om trucs te zien die ik al twintig keer heb gezien. Hoe ga je het goedmaken dan?"
"Een verrassing. Wacht maar gewoon."
Het publiek was dolenthousiast en de show verliep zoals gebruikelijk foutloos.
"Je deed het geweldig!" Lani sprong in zijn armen zodra hij het podium af was en liet hem de komende seconden niet meer los. "De uitbater zei dat ze je vanaf nu elke donderdag wilt laten optreden! Is dat niet fantastisch."
"Natuurlijk is dan fantastisch", zei hij kalm.
"Maar niet zo fantastisch als dit", hij haalde zin hoed tevoorschijn. Hij toonde het ding aan Lani, die het verward wat bestudeerde. "Wat is daarmee? Rowin, je gaat nu toch niet nu nog zo'n onnozele truc doen? Het is middernacht, en je hebt juist een show gehad..."
Rowin pakte de hoed terug, draaide hem om, stak zijn hand er in en greep iets vast: een klein, zwart, onopvallend doosje dat vermoedelijk onder een dubbele bodem had gezeten.
Hij liet zich op zijn knieën vallen en maakte het doosje open.
"Lani, wil jij deze meest schitterende ster aan de hemel vannacht aan je vinger dragen en met me trouwen?"
"Natuurlijk is dan fantastisch", zei hij kalm.
"Maar niet zo fantastisch als dit", hij haalde zin hoed tevoorschijn. Hij toonde het ding aan Lani, die het verward wat bestudeerde. "Wat is daarmee? Rowin, je gaat nu toch niet nu nog zo'n onnozele truc doen? Het is middernacht, en je hebt juist een show gehad..."
Rowin pakte de hoed terug, draaide hem om, stak zijn hand er in en greep iets vast: een klein, zwart, onopvallend doosje dat vermoedelijk onder een dubbele bodem had gezeten.
Hij liet zich op zijn knieën vallen en maakte het doosje open.
"Lani, wil jij deze meest schitterende ster aan de hemel vannacht aan je vinger dragen en met me trouwen?"
"Ja", had het antwoord luid en duidelijk geklonken.
De volgende dag belde Rowin meteen zijn moeder, die meteen begon te schreeuwen en doen en zei dat ze het al had zien aankomen vanaf ze hen samen zag toekomen aan haar huis maanden geleden en vroeg wanneer het ging zijn en zonder deftig af te leggen het nieuws meteen aan Caelin vertelde.
"Goeie vraag die zijn moeder stelde. Ik heb altijd shows op maandag en donderdag, en jij werkt op bijna alle dagen. Natuurlijk kunnen we vakantie nemen, maar...Jij hakt nog steeds gewoon groenten, hè?"
"Ja, die rotzak geeft me maar geen promotie. Kan jij niet eens goed woordje doen?"
"Ik denk niet dat ik zoveel ga kunnen helpen. Mijn reputatie is nog niet zo lang schoongemaakt na het gedoe met Pearl."
"We kunnen het ergens in de zomer doen."
"Nah, dan is het snikheid, bederft de taart meteen."
"Oktober?"
"Ja...We vinden wel een datum. Ik maak me meer zorgen over een trouwjurk. Dit spel is saai. Gaan we een sparwedstrijdje houden?"
De volgende dag belde Rowin meteen zijn moeder, die meteen begon te schreeuwen en doen en zei dat ze het al had zien aankomen vanaf ze hen samen zag toekomen aan haar huis maanden geleden en vroeg wanneer het ging zijn en zonder deftig af te leggen het nieuws meteen aan Caelin vertelde.
"Goeie vraag die zijn moeder stelde. Ik heb altijd shows op maandag en donderdag, en jij werkt op bijna alle dagen. Natuurlijk kunnen we vakantie nemen, maar...Jij hakt nog steeds gewoon groenten, hè?"
"Ja, die rotzak geeft me maar geen promotie. Kan jij niet eens goed woordje doen?"
"Ik denk niet dat ik zoveel ga kunnen helpen. Mijn reputatie is nog niet zo lang schoongemaakt na het gedoe met Pearl."
"We kunnen het ergens in de zomer doen."
"Nah, dan is het snikheid, bederft de taart meteen."
"Oktober?"
"Ja...We vinden wel een datum. Ik maak me meer zorgen over een trouwjurk. Dit spel is saai. Gaan we een sparwedstrijdje houden?"
Dat betekende maar één ding. Het zag er nog vrij spectaculair uit ook, tussen twee professionals.
Op aanvraag van Lani focuste Rowin de volgende dagen wat minder op zijn goochelaarcarrière, hij had nu toch een stel vaste shows. Wat er voor zorgde dat hij speelde met badeendjes en monsters versloeg in arcadegames. Of niet.
Rust is echter altijd vrij ver te bekennen als je op een eilandje woont met een flink palmares van natuurrampen...En dus ook meteorieten die nogal dicht bij het aardoppervlak komen. Hun achtertuin om precies te zijn.
Lani kwam juist thuis van haar werk wanneer ze wat op een bal van vuur leek naar beneden zag vallen, recht hun achtertuin in. Ze holde door het huis, maakte Rowin wakker en ging toen naar de achtertuin, waar ze de schade aantrof: een gigantische ruimtesteen die een put heeft geslagen in hun tuin, omringt door tientallen kleintjes. Gelukkig was ze niet te groot, en ze begon onmiddellijk de brand die de meteoriet had veroorzaakt te blussen.
Dat bleek makkelijker gezegd dan gedaan. Het steentje dat bij hun saunakot lag was vrij snel geblust, maar intussen had het vuur meer achteraan in de tuin de kans gehad zich te verspreiden op het droge gras. Het was juli en het had al een anderhalve week niet geregend.
Gelukkig verscheen Rowin vrij snel. Hij bluste een andere steen bij de sauna, en zweefde toen naar zijn verloofde die heel wat toeren uithaalde het vuur te blussen.
"Gaat het?"
"Nee!"
"Oké, bel jij de brandweer, terwijl ik - dit is onmogelijk."
Ze bluste hier en daar nog een vlam uit, maar voor de rest was het wachten op de brandweer. Het vuur verspreidde zich vliegensvlug en ze waren zeker een deel van hun achtertuin kwijt.
"Nee!"
"Oké, bel jij de brandweer, terwijl ik - dit is onmogelijk."
Ze bluste hier en daar nog een vlam uit, maar voor de rest was het wachten op de brandweer. Het vuur verspreidde zich vliegensvlug en ze waren zeker een deel van hun achtertuin kwijt.
Het vlamkleurige puntje op het eiland doofde gelukkig snel uit zodra de brandweer arriveerde.