Deel 3: Every end is a beginning
Wanneer ze thuiskwam kroop ze vrijwel meteen in bed. Ze besefte nu pas hoe belabberd ze zich eigenlijk voelde, en wou het liefst van al gewoon niks doen. Megen was wel nergens te bekennen.
In de namiddag werd ze plots terug wakker van een duidelijk opkomend gevoel van misselijkheid. Ze vluchtte naar de wc, waar ze haar maag leegde boven de wc-pot. "Wat is er toch mis met me", zuchtte ze. Na haar gepieker van de vorige nacht had ze besloten het niet te geloven, maar nu begon ze toch terug te twijfelen.
In de namiddag werd ze plots terug wakker van een duidelijk opkomend gevoel van misselijkheid. Ze vluchtte naar de wc, waar ze haar maag leegde boven de wc-pot. "Wat is er toch mis met me", zuchtte ze. Na haar gepieker van de vorige nacht had ze besloten het niet te geloven, maar nu begon ze toch terug te twijfelen.
Ze deed niet eens de moeite om zich te wassen. Ze trok gewoon haar schoenen aan en ging naar de winkel om een zwangerschapstest.
Ze was zwanger, als ze dat bolletjestreepjegedoe begreep, was ze zwanger. Ze had het gevoel gewoon in te storten, maar hield zich nog juist op tijd tegen. "Oké. Megen moet dit weten", dacht ze. "Maar waar is Megen." ze ging terug naar haar slaapkamer, waar ze Megen in haar bed zag liggen. "Waarschijnlijk thuisgekomen wanneer ik weg was", dacht ze en ging terug naar beneden om de krant te lezen en haar gedachten te verzetten.
"Hier zit je dus", zei Megen even later. "Je hebt me wakker gemaakt wanneer je de slaapkamer binnenkwam. Waar zat je vannacht?" zei hij. Scarlett legde haar krant neer en keek hem triest aan.
Ze was zwanger, als ze dat bolletjestreepjegedoe begreep, was ze zwanger. Ze had het gevoel gewoon in te storten, maar hield zich nog juist op tijd tegen. "Oké. Megen moet dit weten", dacht ze. "Maar waar is Megen." ze ging terug naar haar slaapkamer, waar ze Megen in haar bed zag liggen. "Waarschijnlijk thuisgekomen wanneer ik weg was", dacht ze en ging terug naar beneden om de krant te lezen en haar gedachten te verzetten.
"Hier zit je dus", zei Megen even later. "Je hebt me wakker gemaakt wanneer je de slaapkamer binnenkwam. Waar zat je vannacht?" zei hij. Scarlett legde haar krant neer en keek hem triest aan.
"Wat is er met je? Normaal gezien spring je op het bed en kus je me wakker wanneer ik nog zo laat nog slaap."
"Ik wou lief zijn."
"Nee, er is echt iets. Gisterenavond kwam Mauve hier plots zonder enige aanleiding aangerend. Is er iets gebeurt? En lees je nu de krant? Je leest nooit de krant, gisteren wou je die opzeggen."
"Ik voel me niet zo goed en wil mijn gedachten verzetten."
"Dat verklaart nog niet waarom je de hele nacht weg was."
"Is waarom echt het enige dat je kan schelen, wanneer mijn paard door het dolle heen kwam aan gegaloppeerd? Het is vrij duidelijk wat er gebeurd is denk ik. Mauve schrok van de bliksem en ik viel er af. Ik kon wel mijn nek gebroken hebben en dood zijn, bedankt voor je medeleven."
"Ik wou lief zijn."
"Nee, er is echt iets. Gisterenavond kwam Mauve hier plots zonder enige aanleiding aangerend. Is er iets gebeurt? En lees je nu de krant? Je leest nooit de krant, gisteren wou je die opzeggen."
"Ik voel me niet zo goed en wil mijn gedachten verzetten."
"Dat verklaart nog niet waarom je de hele nacht weg was."
"Is waarom echt het enige dat je kan schelen, wanneer mijn paard door het dolle heen kwam aan gegaloppeerd? Het is vrij duidelijk wat er gebeurd is denk ik. Mauve schrok van de bliksem en ik viel er af. Ik kon wel mijn nek gebroken hebben en dood zijn, bedankt voor je medeleven."
Hij bleek helemaal niet geschrokken te zijn door wat ze zei. Hij stond daar gewoon totaal onverschillig te staan. "Ik was niet de enige vannacht die weg was, toch? Je was er toen ik hier vanochtend terug toekwam niet. En aangezien het je niks kan schelen dat ik dood had kunnen zijn denk ik niet dat je naar mij opzoek was."
"Ik was opzoek naar iemand. Die iemand heb ik niet gevonden, iemand die naar mij opzoek is en mij wilt laten vermoorden. We moeten hier weg, nu blij?"
"Weg? Jij misschien, ja."
"Jij voelt je niet gewoon niet lekker hè? Wat is er? Tijd van de maand?"
"Nee, helemaal niet. Ik ben zwanger."
"Natuurlijk, en ik ben oranje." grinnikte hij. Dat was voor Scarlett genoeg. Ze wist al langer dan vandaag dat Megen vrij kinderachtig en gemeen zou zijn, maar dit was er over.
"Ik meen het en als je me niet gelooft kijk maar dan eens naar die zwangerschapstest in de badkamer."
"Weg? Jij misschien, ja."
"Jij voelt je niet gewoon niet lekker hè? Wat is er? Tijd van de maand?"
"Nee, helemaal niet. Ik ben zwanger."
"Natuurlijk, en ik ben oranje." grinnikte hij. Dat was voor Scarlett genoeg. Ze wist al langer dan vandaag dat Megen vrij kinderachtig en gemeen zou zijn, maar dit was er over.
"Ik meen het en als je me niet gelooft kijk maar dan eens naar die zwangerschapstest in de badkamer."
"Oké, ik geloof je. Maar hoe kom je er eigenlijk bij?"
"Caelin, een man die wél om bezorgd over me was gisteren, zei er iets van toen ik bijna over zijn schoenen overgaf", zei ze droog.
"Caelin? Als in...Caelin Whitlock? Heb je hem ons adres gegeven?"
"Mijn adres? Ja, en mijn gsm-nummer. Vriendelijke man."
"Ik moet hier echt weg. Nog meer dan hiervoor. Hij is niet te vertrouwen, geloof me. Ik stem ervoor dat je gewoon een abortus doet, zegt dat je mij niet kent en die Caelin vermijdt, oké?"
"Caelin, een man die wél om bezorgd over me was gisteren, zei er iets van toen ik bijna over zijn schoenen overgaf", zei ze droog.
"Caelin? Als in...Caelin Whitlock? Heb je hem ons adres gegeven?"
"Mijn adres? Ja, en mijn gsm-nummer. Vriendelijke man."
"Ik moet hier echt weg. Nog meer dan hiervoor. Hij is niet te vertrouwen, geloof me. Ik stem ervoor dat je gewoon een abortus doet, zegt dat je mij niet kent en die Caelin vermijdt, oké?"
"Iemand die minder te vertrouwen is dan een dief die out of the blue mysterieuze verjongingsdrankjes opdrinkt, aanpapt met zijn nichtje, dat nichtje zwanger maakt en dan plots weg wilt? Zal wel. Caelin was lief voor me. Heel lief, terwijl jij gewoon graag met me vrijt in de berg hooi. Mijn vader had gelijk. Je bent niet te vertrouwen en ik had nooit een woord tegen je moeten zeggen, laat staan om je geven. Ga maar weg als je wilt, en ik hou dat kind. Zelfs als het zo debiel is als jij."
Ze begon te huilen wanneer ze zich dat Megen haar nog steeds als een kat die niet begrijpt waarom hij die stylo niet van tafel mag duwen. Hij begreep het niet. Hij was te hard geschrokken van wat ze allemaal had gezegd en eerlijk, zijzelf ook. Ze hield van hem maar was woedend op hem en kon zijn nek wel omwringen.
Ze ademde diep in en schreeuwde ze luid als ze kon "Ga weg!", waarop Megen laf terugdeinsde en even later naar binnen rende om zijn spullen te pakken. "Papa had gelijk", fluisterde ze zichzelf toe en ging toen ook naar binnen.
Ze ademde diep in en schreeuwde ze luid als ze kon "Ga weg!", waarop Megen laf terugdeinsde en even later naar binnen rende om zijn spullen te pakken. "Papa had gelijk", fluisterde ze zichzelf toe en ging toen ook naar binnen.
De periode na Megen's vertrek was verschrikkelijk. Ze wist gewoon helemaal niet wat te doen. Het vertellen aan haar familie? Haar vader zou woedend zijn. Haar moeder hoogstens teleurgesteld, maar toch. Als je te horen krijgt dat je dochter van amper twintig jaar oud zwanger is van je schoonbroer...
Daarbij wou ze helemaal nog geen kind. Ze was jong: ze wou meedoen aan wedstrijden, rondreizen, de wereld verkennen. Nu ging ze een alleenstaande moeder zijn. En wat als het kind gehandicapt was? Niet dat de kans zo groot was, maar er was waarschijnlijk wel een reden waarom incest officieel niet mocht.
Al dat gepieker stapelde zich alsmaar meer in Scarlett op. Ze sliep amper 's nachts en er waren momenten dat ze gewoon plots in tranen uitbarstte, wanneer ze alles gewoon even niet meer aankon.
Daarbij wou ze helemaal nog geen kind. Ze was jong: ze wou meedoen aan wedstrijden, rondreizen, de wereld verkennen. Nu ging ze een alleenstaande moeder zijn. En wat als het kind gehandicapt was? Niet dat de kans zo groot was, maar er was waarschijnlijk wel een reden waarom incest officieel niet mocht.
Al dat gepieker stapelde zich alsmaar meer in Scarlett op. Ze sliep amper 's nachts en er waren momenten dat ze gewoon plots in tranen uitbarstte, wanneer ze alles gewoon even niet meer aankon.
Ook reed ze amper nog, iets wat ze door die 'rot-'zwangerschap simpelweg niet meer zou kunnen doen voor een lange tijd. Soms twijfelde of ze niet gewoon moest luisteren naar wat Megen gezegd had en abortus plegen. Dan kon ze gewoon verder met haar leven, maar dat kon ze niet. Ze kon niks of niemand doden, laat staan haar eigen kind. Het was waarschijnlijk ook al te laat. Ze moest zich, die weinige keren dat ze Mauve nog besteeg, zich in haar paardrijbroek wringen.
Die keren deed ze niet eens mee aan een wedstrijd, wat al een hele tijd geleden was. Ze ging gewoon de bossen aan het meer in, stopte aan een oude ruïne - het eiland stond er vol van - haalde de viool boven die ze ooit van Megen had gekregen en begon te spelen. Ze kon er niks van, Mauve rende er van weg, maar het haalde haar gedachten weg van al haar problemen.
Wanneer haar moeder en zelfs haar vader als honderden keer gebeld hadden om te vragen of er iets was en waarom ze nooit meer van haar hoorden, zij al die keren niet had opgenomen en ze door haar nieuwe garderobe en haar beginnend buikje het niet meer kon ontkennen besloot ze toch maar eens langs te gaan. Nog maar eens was het Rachel die opendeed, die nog steeds bij Dinthe en Aneirin woonde.
"Mama, Scarlett is aan de deur. Je zal het wel zien waarom", zei Rachel en wandelde naar binnen, gevolgd door de schuchtere Scarlett. "Mama!" riep ze, en begon te huilen in haar moeders armen. "Ik ben zo stom. Ik had naar papa moeten luisteren al die tijd, over Megen...Hij laat me gewoon achter. Ik ben zwanger en..."
"Wat? Zwanger? Ik dacht het al toen je binnenkwam, maar...Van wie dan? Je meent toch niet dat...?"
"Wat? Zwanger? Ik dacht het al toen je binnenkwam, maar...Van wie dan? Je meent toch niet dat...?"
"Ja", zei ze stil. Ze slaakte een zucht en verhief haar stem. "Ik ben zwanger van Megen. Ik weet niet hoe...Het gebeurde gewoon. Hij was altijd zo lief tegen me en...Tja. Wees alsjeblieft niet boos."
"Ik ben niet boos op je en ik ga ervoor zorgen dat je vader dat ook niet is als hij dit te horen krijgt. We doen allemaal domme dingen, hij had zelf ook al een kind op jouw leeftijd en dat met een vrouw waarvan hij niet eens hield. Zls je hulp nodig hebt, kom dan naar hier. Oké? Ik ga ook mee naar de gyneacoloog als je dat wilt. Ben je al gegaan? Ja toch? Hoe ver ben je? Vier maanden?"
"Dat vermijdt ik een beetje. Stelt dat het kindje gehandicapt is ofzo...Ik wil dat niet te horen krijgen"
"Meisje, je bent een Alfredo, en Alfredo's zijn sterk. Kom hier", zei Dinthe en omhelsde haar dochter stevig.
"Mama, je drukt de baby plat."
"Jij hebt echt nooit opgelet wanneer ik weeral zwanger was hè? Wil je vannacht misschien hier blijven slapen? Na al die vertrekken uit huis hebben we bedden over."
"Nee, liever niet. Ik moet nog iets anders doen en dat kan laat worden."
"Dat vermijdt ik een beetje. Stelt dat het kindje gehandicapt is ofzo...Ik wil dat niet te horen krijgen"
"Meisje, je bent een Alfredo, en Alfredo's zijn sterk. Kom hier", zei Dinthe en omhelsde haar dochter stevig.
"Mama, je drukt de baby plat."
"Jij hebt echt nooit opgelet wanneer ik weeral zwanger was hè? Wil je vannacht misschien hier blijven slapen? Na al die vertrekken uit huis hebben we bedden over."
"Nee, liever niet. Ik moet nog iets anders doen en dat kan laat worden."
Doordat het bij haar moeder alvast goed was gegaan, met haar vader zou ze nog even wachten, besloot ze ook nog bij iemand anders langs te gaan: Caelin. Ja, hij was lief. Maar Megen bleek hen te kennen en hij kende Megen. Een een stinkend rijke man als Caelin en een dief als Megen kenden elkaar, dat kon geen toeval zijn. Als Megen gewoon wat had gestolen zou hij hem ook niet kennen, of al lang aangegeven hebben. Ze was al snel tot de conclusie gekomen dat er meer moest zijn. Eerst vermeed ze hem om die reden, maar de laatste weken had haar nieuwsgierigheid haar te veel te proef gesteld.
"Sorry Ailane, ik moet ophangen. Scarlett is hier, je weet wel" hoorde ze hem zeggen. Toen verstond ze hem niet meer, hij had blijkbaar door dat het niet slim is vlak bij je voordeur te telefoneren. Hij deed open, in zijn onderbroek en zijn kamerjas. Vreemd vond ze, ze beeldde hem als iemand in die altijd net in pak zit. Het werd haar echter duidelijk wanneer hij het deze keer was die bijna over haar schoenen overgaf.
"Proficiat, je bent zwanger", zei ze voor de grap. "Geloof me maar, ik heb vier jongere broertjes en zusjes, ik weet er wel al wat van."
"Haha, grappig. Nee, bedorven eten. Grapje van mijn zus. Maar ik had dus gelijk over jou. Kom binnen."
"Proficiat, je bent zwanger", zei ze voor de grap. "Geloof me maar, ik heb vier jongere broertjes en zusjes, ik weet er wel al wat van."
"Haha, grappig. Nee, bedorven eten. Grapje van mijn zus. Maar ik had dus gelijk over jou. Kom binnen."
"Waarom is het eigenlijk zou lang geleden dat ik je heb gezien? Had ik iets verkeerd gedaan, die keer dat je hier doorweekt aanbelde?"
"Nee hoor. Ik had het gewoon nogal druk...Het is uit met mijn vriend. Juist nu ik zwanger ben. Het duurde even tot ik het had verwerkt."
"Oh...Wat een stommerik dan, wie maakt het nu uit met jou?"
"Ik heb het uitgemaakt, hij wou overduidelijk geen baby."
"Nog steeds een stommerik, ik zou voor elk kind dat ik tegenkom zorgen, zelf als het niet het mijne is. Ik ga me even omkleden, ik ben zo terug. Zet je maar in de zetel."
"Oké", zei ze en ging in de zetel gaan zitten. Hij was eigenlijk toch echt wel knap.
"Nee hoor. Ik had het gewoon nogal druk...Het is uit met mijn vriend. Juist nu ik zwanger ben. Het duurde even tot ik het had verwerkt."
"Oh...Wat een stommerik dan, wie maakt het nu uit met jou?"
"Ik heb het uitgemaakt, hij wou overduidelijk geen baby."
"Nog steeds een stommerik, ik zou voor elk kind dat ik tegenkom zorgen, zelf als het niet het mijne is. Ik ga me even omkleden, ik ben zo terug. Zet je maar in de zetel."
"Oké", zei ze en ging in de zetel gaan zitten. Hij was eigenlijk toch echt wel knap.
Even later was hij teruggekomen. Deftig gekleed, in hetzelfde pak als bij hun eerste ontmoeting. Eerst zaten ze wat onwennig naast elkaar, maar toen kon Scarlett zichzelf niet meer tegenhouden en vertelde ze alles. "Ik ben zwanger van Megen, mijn oom dus, een kennis van jou zei je de vorige keer."
"Wat? Hoe?"
"Ik ben veel te naïef", zei ze kleinerend. "Nu heeft die lafaard na ik het hem vertelde gezegd dat hij weg wou en dat ik de baby maar moest laten weghalen en alles vergeten. Ik mocht zelfs geen contact meer met jou hebben. Zeg, hoe kennen jullie elkaar precies?"
"Gewoon, kennissen. Tot hij wat van me stal, vermoed ik.. Ik had gewoon niet genoeg bewijzen dat hij het was."
Dat was geloofwaardig. "Het is al laat, ik ga naar huis."
"Mag ik mee? Ik wil je huis graag eens zien, en je paard."
"Oké, kom maar mee."
"Wat? Hoe?"
"Ik ben veel te naïef", zei ze kleinerend. "Nu heeft die lafaard na ik het hem vertelde gezegd dat hij weg wou en dat ik de baby maar moest laten weghalen en alles vergeten. Ik mocht zelfs geen contact meer met jou hebben. Zeg, hoe kennen jullie elkaar precies?"
"Gewoon, kennissen. Tot hij wat van me stal, vermoed ik.. Ik had gewoon niet genoeg bewijzen dat hij het was."
Dat was geloofwaardig. "Het is al laat, ik ga naar huis."
"Mag ik mee? Ik wil je huis graag eens zien, en je paard."
"Oké, kom maar mee."
"Schattig huisje. Past perfect bij jou. En euhm...Die schubben van je, dat is zeker waarom het vlak bij een meer is? Je bent een zeemeermin, hè?"
"En een djinn, net zoals mijn moeder. Mijn ouders vonden dat heel leuk toen ik geboren werd maar het is vrij nutteloos en dat hebben ze intussen ook al ingezien. Het laatste halfjaar heb ik nog amper met mijn vader gepraat, na hij me na een hevige ruzie zowat verplichtte uit huis te gaan. Het ergste is dat hij tijdens die ruzie gelijk had. Ik had nooit naar Megen mogen luisteren. Maar, hij heeft me dit huis gegeven, als cadeau."
"En een djinn, net zoals mijn moeder. Mijn ouders vonden dat heel leuk toen ik geboren werd maar het is vrij nutteloos en dat hebben ze intussen ook al ingezien. Het laatste halfjaar heb ik nog amper met mijn vader gepraat, na hij me na een hevige ruzie zowat verplichtte uit huis te gaan. Het ergste is dat hij tijdens die ruzie gelijk had. Ik had nooit naar Megen mogen luisteren. Maar, hij heeft me dit huis gegeven, als cadeau."
"Vergeet die Megen nu toch eens. Een mooi meisje als jij verdient het niet verdrietig gemaakt te zijn door iemand als hem."
Toen pakte hij haar vast en kuste haar. Alles een hem voelde zo vertrouwd. De subtiele "Jij bent perfect en verdient dit niet"-complimentjes...Hij had veel weg van Megen. Een manipulatieve, leugenachtige charmeur. Of een lieve, rijke charmeur die perfect voor haar is. Ze kuste hem terug en ging daar niet meteen mee stoppen.
Toen pakte hij haar vast en kuste haar. Alles een hem voelde zo vertrouwd. De subtiele "Jij bent perfect en verdient dit niet"-complimentjes...Hij had veel weg van Megen. Een manipulatieve, leugenachtige charmeur. Of een lieve, rijke charmeur die perfect voor haar is. Ze kuste hem terug en ging daar niet meteen mee stoppen.