Deel 11: Waarheid
Niet veel later werd ze getroost door Gabriel, die hen stiekem had staan afluisteren, en vergat haar zorgen weer voor een tijdje.
Ze kon er ten slotte niks aan doen. Zolang Astryd nog onder invloed was van Millard zou ze Aoife's verhaal over betoveringen en een vreemde tovenaar-achtige broer nooit geloven en Millard zou ze nooit kunnen overtuigen Astryd de waarheid te vertellen.
Daarnaast moest ze Millard gelijk geven. Hij hield werkelijk van haar, dat was overduidelijk te zien. De manier waarop hij met een belachelijk piepstemmetje tegen Astryd's buik sprak en dat hij elke ochtend om halfnegen naar het ziekenhuis vertrok om daar te werken betekende genoeg. Hij meende het, en hij zou er ondanks het feit dat hij eigenlijk op de universiteit hoorde te zitten er echt voor dat kind zijn. Het was vooral het feit waarom die baby er over zo'n vier maanden zou zijn dat Aoife kwelde.
Ze kon er ten slotte niks aan doen. Zolang Astryd nog onder invloed was van Millard zou ze Aoife's verhaal over betoveringen en een vreemde tovenaar-achtige broer nooit geloven en Millard zou ze nooit kunnen overtuigen Astryd de waarheid te vertellen.
Daarnaast moest ze Millard gelijk geven. Hij hield werkelijk van haar, dat was overduidelijk te zien. De manier waarop hij met een belachelijk piepstemmetje tegen Astryd's buik sprak en dat hij elke ochtend om halfnegen naar het ziekenhuis vertrok om daar te werken betekende genoeg. Hij meende het, en hij zou er ondanks het feit dat hij eigenlijk op de universiteit hoorde te zitten er echt voor dat kind zijn. Het was vooral het feit waarom die baby er over zo'n vier maanden zou zijn dat Aoife kwelde.
Het was duidelijk dat hij zijn best deed. Over een paar maanden zou hij verhuizen, samen met Astryd en hun baby. En Aoife zou van Millard af zijn. Zolang dat niet het geval was, woonde Millard nog bij haar en kwam Astryd erg regelmatig langs. Het was ondudielijk wanneer ze niet of wel onder de invloed is van een zich telkens herhalende betovering van Millard, maar dat deed er niet meer zo veel toe. Over een paar maanden was ze er van af.
Het feit dat Millard Astryd had bezwangerd had ook iets positiefs. Zowel Aoife als Gabriel wouden zelf ook graag kinderen, en dat wakkerde die kinderwens aan. Ze hadden op zich nog meer dan genoeg tijd met hun vierentwintig jaar, maar konden bijna niet wachten om een klein baby'tje in hun armen te kunnen sluiten.
Als die Astryd niet, hoe onaangepast ze kon zijn, de slaapkamer kwam binnenwandelen juist wanneer Aoife en Gabriel bezig waren.
Het feit dat Millard Astryd had bezwangerd had ook iets positiefs. Zowel Aoife als Gabriel wouden zelf ook graag kinderen, en dat wakkerde die kinderwens aan. Ze hadden op zich nog meer dan genoeg tijd met hun vierentwintig jaar, maar konden bijna niet wachten om een klein baby'tje in hun armen te kunnen sluiten.
Als die Astryd niet, hoe onaangepast ze kon zijn, de slaapkamer kwam binnenwandelen juist wanneer Aoife en Gabriel bezig waren.
Wanneer Astryd ongeveer negen maanden zwanger was was het zover. Millard en Astryd zouden trouwen. Astryd die elk moment weeën kon krijgen en met een dikke buik, Millard met een muts op. "Hoe ben je daar zelfs aangekomen, op een eiland waar het nooit onder de vijftien graden is?" werd er voortdurend aan hem gevraagd. Hij negeerde het, net zoals de gasten het feit negeerden dat het werkelijk op niks sloeg.
Zowel de ceremonie als het feest zouden op de woonboot doorgaan. Door het uitzicht op de zee was het er best wel mooi en ze hadden genoeg plaats zodra er een paar ligstoelen werden weggeschoven. Daarbij zou Millard had hij een locatie moeten huren minder geld gehad voor zijn huis, en misschien nog wat langer blijven. Liever de woonboot dan maar.
Zowel de ceremonie als het feest zouden op de woonboot doorgaan. Door het uitzicht op de zee was het er best wel mooi en ze hadden genoeg plaats zodra er een paar ligstoelen werden weggeschoven. Daarbij zou Millard had hij een locatie moeten huren minder geld gehad voor zijn huis, en misschien nog wat langer blijven. Liever de woonboot dan maar.
Alles ging uitstekend. Met achter zich het blauwe water, de eilanden en de mist rolden de huwelijksbeloftes uit hun mond, schoven ze de ringen om elkaars vingers en kusten ze elkaar. Ze keken de hele tijd elkaar aan en zelfs Aoife vergat even dat dit op een leugen gebaseerd was.
Er waren drie dingen die de leugen, de betovering konden verbreken. De betovering was uitgewerkt, hij werd verbroken door de persoon die het slachtoffer de betovering heeft toegelegd of...Hevige pijn. Aangezien Astryd elk moment kon bevallen zou die pijn niet ver te zoeken zijn. Telkens als de betovering de vorige twee keer vlak voor de betovering was uitgewerkt had Millard haar eerst alles doen vergeten, zodat ze niks van de betovering zou afweten.
Het was niet aan Aoife, Gabriel of Millard te danken dat Astryd de waarheid te weten kwam maar door de baby die in haar buik zat en er uit wou. Met elke minuut kwam haar geheugen terug. Ze wist dat er iets mis was. Ze wist het. "Ik weet het weer", zei ze snel tussen twee krijsen door. Dat herhaalde ze telkens tegen zichzelf, en ze begon het te beseffen. Ze had Millard gezien als een vriend, een vriendelijke jongen die haar wegwijs maakte op het eiland. Toen was er iets gebeurt waardoor ze een hekel aan hem had gehad en vanaf dat moment had hij haar, telkens als ze hem tegensprak, betoverd. Dat verminderde echter naargelang ze van hem leerde te houden. Nu waren ze bij het punt aangekomen dat ze een pas getrouwd jong stel waren. En zij was er altijd met open ogen in getrapt.
Het was niet aan Aoife, Gabriel of Millard te danken dat Astryd de waarheid te weten kwam maar door de baby die in haar buik zat en er uit wou. Met elke minuut kwam haar geheugen terug. Ze wist dat er iets mis was. Ze wist het. "Ik weet het weer", zei ze snel tussen twee krijsen door. Dat herhaalde ze telkens tegen zichzelf, en ze begon het te beseffen. Ze had Millard gezien als een vriend, een vriendelijke jongen die haar wegwijs maakte op het eiland. Toen was er iets gebeurt waardoor ze een hekel aan hem had gehad en vanaf dat moment had hij haar, telkens als ze hem tegensprak, betoverd. Dat verminderde echter naargelang ze van hem leerde te houden. Nu waren ze bij het punt aangekomen dat ze een pas getrouwd jong stel waren. En zij was er altijd met open ogen in getrapt.
"Stil!" snauwde Millard haar toe. Hij keek om zich heen, naar de vragende blikken van de gasten en voornamelijk Josine, die graag wou weten waar haar schoondochter het over had. "Kom geen stap dichterbij, of..." de weeën waren even gestopt en Astryd was terug wat meer tot helderheid gekomen. Het was een gênant gebeuren: Millard die machteloos probeerde zijn kersverse vrouw te kalmeren en Astryd die hem alleen maar blikken vol afschuw kon toewerpen. Ze kon het gewoon niet geloven. Hij, die het onbezonnen leven van een jongen van negentien jaar had opgegeven voor haar. Hij...Hij...Ze wist niet wat hij had gedaan, ze wist enkel dat het slecht was. Verschrikkelijk slecht, ze kón niet met hem samenzijn.
"Wacht!" riep Aoife tegen Astryd, die van plan was om de weeën zo goed als het kon negerend in haar eentje naar het ziekenhuis te gaan.
"Laat me met rust",
"Nee!" Aoife stond stil en wachtte op Astryd, die vervolgens met tegenzin hetzelfde deed. "Laat me met rust, Aoife. Ik weet niet wat jij en die rotbroer van je met me van plan zijn, maar jullie hebben pech: zonder hem was ik al lang helemaal blut",
"Je begrijpt het niet",
"Doe ik wel. Jullie hebben me zat gevoerd, of misschien zelfs drugs gegeven, zodat hij mij kon bezwangeren en dat deden jullie telkens ik hem tegensprak. Maar nogmaals: ik snap niet waarom",
"Het zit helemaal anders in elkaar," ze versnelde haar tempo zodat Astryd haar niet kon onderbreken,"hij heeft van alles met je gedaan. Hij heeft je betoverd en mijn mening daarover straal genegeerd. Ik vond het verschrikkelijk wanneer ik zag dat hij dat deed, en pas sinds een paar weken kan ik terug deftig met hem praten. Je hebt al gezien hoe we ruzie maakten!"
"Betoveren? Ik heb dan wel blond haar, dom ben ik niet", verzekerde ze en stapte vermoeid in de speedboot die aan de woonboot was vastgehecht.
Het was hopeloos. Ze geloofde haar niet en zelfs moest Millard haar de waarheid vertellen zou ze hem niet geloven. Dat terwijl het de waarheid was: Aoife had het altijd al vreselijk gevonden, en eerder leuk dan triestig wanneer vlak na een huwelijksceremonie de bruid kwaad wegliep. Weg waggelde, in Astryd's geval. Het was een voldoening geweest om te zien hoe ze eindelijk de waarheid wist en Millard ervoor werd gestraft. Maar haar in haar eentje naar het ziekenhuis laten gaan, dat kon ze niet. Ze dook dus het water in en even later zat ze samen met Astryd in haar speedbootje. Geen minuut te laat. Astryd lag heel de eilandengroep bij elkaar te krijsen en het bootje was dus onbestuurd.
"Laat me met rust",
"Nee!" Aoife stond stil en wachtte op Astryd, die vervolgens met tegenzin hetzelfde deed. "Laat me met rust, Aoife. Ik weet niet wat jij en die rotbroer van je met me van plan zijn, maar jullie hebben pech: zonder hem was ik al lang helemaal blut",
"Je begrijpt het niet",
"Doe ik wel. Jullie hebben me zat gevoerd, of misschien zelfs drugs gegeven, zodat hij mij kon bezwangeren en dat deden jullie telkens ik hem tegensprak. Maar nogmaals: ik snap niet waarom",
"Het zit helemaal anders in elkaar," ze versnelde haar tempo zodat Astryd haar niet kon onderbreken,"hij heeft van alles met je gedaan. Hij heeft je betoverd en mijn mening daarover straal genegeerd. Ik vond het verschrikkelijk wanneer ik zag dat hij dat deed, en pas sinds een paar weken kan ik terug deftig met hem praten. Je hebt al gezien hoe we ruzie maakten!"
"Betoveren? Ik heb dan wel blond haar, dom ben ik niet", verzekerde ze en stapte vermoeid in de speedboot die aan de woonboot was vastgehecht.
Het was hopeloos. Ze geloofde haar niet en zelfs moest Millard haar de waarheid vertellen zou ze hem niet geloven. Dat terwijl het de waarheid was: Aoife had het altijd al vreselijk gevonden, en eerder leuk dan triestig wanneer vlak na een huwelijksceremonie de bruid kwaad wegliep. Weg waggelde, in Astryd's geval. Het was een voldoening geweest om te zien hoe ze eindelijk de waarheid wist en Millard ervoor werd gestraft. Maar haar in haar eentje naar het ziekenhuis laten gaan, dat kon ze niet. Ze dook dus het water in en even later zat ze samen met Astryd in haar speedbootje. Geen minuut te laat. Astryd lag heel de eilandengroep bij elkaar te krijsen en het bootje was dus onbestuurd.
De rit was alles behalve gezellig. Astryd's gekerm was niet te harden en wanneer de blondine de kans had om een verwijt naar Aoife's hoofd te gooien deed ze dat dan ook. Haar duidelijk maken dat ze er voor niks tussen zat bleek onmogelijk en al snel had er zich een vijandige sfeer ontwikkelt. "Jij bestuurt de boot, en dat is alles wat je doet", had de anders vrolijke en lichtjes naïeve Astryd bevolen.
Aoife volgde dat bevel dan maar op. Ze zou de minachtende blikken en verwijten van Astryd gewoon moeten doorstaan en haar naar het ziekenhuis brengen, dat was wel het minste wat ze kon doen."Vanaf hier kan ik het heus wel alleen aan", zei Astryd zodra ze bij het ziekenhuis waren aangekomen. "Ik wou dit niet", zei Aoife nogmaals, onhoorbaar, en wandelde toen weg.
Aoife volgde dat bevel dan maar op. Ze zou de minachtende blikken en verwijten van Astryd gewoon moeten doorstaan en haar naar het ziekenhuis brengen, dat was wel het minste wat ze kon doen."Vanaf hier kan ik het heus wel alleen aan", zei Astryd zodra ze bij het ziekenhuis waren aangekomen. "Ik wou dit niet", zei Aoife nogmaals, onhoorbaar, en wandelde toen weg.
Een uur later kwam Astryd terug buiten gewandeld. Ze hadden direct kunnen beginnen en zo was het een snelle bevalling geweest, en een drukke. Op vierentwintig minuten tijd, er hadden telkens acht minuten tussen gezeten, werden er drie baby's geboren in de hoofdkliniek van Isla Paradiso: Michael, Ella en Christine. Alfredo, omdat dat ook haar naam was doordat ze al getrouwd waren. Maar dat ging ze zo snel mogelijk laten veranderen.
Aoife was ondertussen al terug thuis en de spanning tussen voornamelijk haar en Millard was te snijden. Iedereen was al naar huis, behalve Josine en Julian die het moment afwachten om hun zoon over het gebeuren aan te spreken. Die kans hadden ze echter neit omdat Millard de hele tijd met Aoife in zijn hoofd zat, die na Astryd ook nog eens door Millard werd uitgescholden. "Je hebt haar alles verteld, is het niet? Het was nog goed te maken! Maar jij...Ik denk dat je het zelf leuk vond dat Astryd het ontdekte."
Over een ding had hij gelijk.
"Aoife, trek je niks van hem aan", Gabriel was er intussen komen bijstaan.
De enige waar ze zich momenteel niks van aantrok was nochtans niemand minder dan Gabriel. Ze had absoluut gene zin in de zoveelste discussie met haar broer, maar deze moest ze gewoon doen en daar zou Gabriel even niet tussenkomen.
"Ik vond het niet per se leuk, maar een hele bevrijding. Zo moest het voor haar ook gevoeld hebben..."
Over een ding had hij gelijk.
"Aoife, trek je niks van hem aan", Gabriel was er intussen komen bijstaan.
De enige waar ze zich momenteel niks van aantrok was nochtans niemand minder dan Gabriel. Ze had absoluut gene zin in de zoveelste discussie met haar broer, maar deze moest ze gewoon doen en daar zou Gabriel even niet tussenkomen.
"Ik vond het niet per se leuk, maar een hele bevrijding. Zo moest het voor haar ook gevoeld hebben..."
"Nee! Zij hield van mij en niks stond ons in de weg, niks! Tot jij je ermee moest gaan bemoeien. Als jij werkelijk mijn zus bent had je voor me gelogen."
"Hoe durf je zoiets te zeggen...? Heel jullie relatie was al van het begin gebaseerd op een betovering."
"Nu niet meer"
"Maar nu was ze toch ook betoverd?"
Ze heeft gelijk Millard klapte helemaal dicht. Ze was nu tijdens de ceremonie inderdaad betovert geweest, maar dat...Dat was uit voorzorg. Het stelde niks voor. Hij wou Astryd absoluut geen pijn doen. Aoife loog, ze zei dat hij slecht was, maar dat was hij niet. Hij had die vermogens vanwege een reden, het lot wou gewoon dat hij ze gebruikte, het zou stom zijn moest hij dat niet doen. Belachelijk, zwak.
"Hoe durf je zoiets te zeggen...? Heel jullie relatie was al van het begin gebaseerd op een betovering."
"Nu niet meer"
"Maar nu was ze toch ook betoverd?"
Ze heeft gelijk Millard klapte helemaal dicht. Ze was nu tijdens de ceremonie inderdaad betovert geweest, maar dat...Dat was uit voorzorg. Het stelde niks voor. Hij wou Astryd absoluut geen pijn doen. Aoife loog, ze zei dat hij slecht was, maar dat was hij niet. Hij had die vermogens vanwege een reden, het lot wou gewoon dat hij ze gebruikte, het zou stom zijn moest hij dat niet doen. Belachelijk, zwak.
"Weet je niks meer te zeggen? Goed, houden zo", zei Aoife. Dat was de druppel. Millard had er genoeg van dat Aoife er niet tegen kon dat hij was wat hij was, wat dat ook mocht zijn en had zelf even het gevoel dat ze simpelweg jaloers was. Omdat hij speciaal was en zij niet. "Ik ga haar verbannen", zei hij in zichzelf en voegde niet veel later de daad bij het woord. Alles ging enorm traag en toch zo snel: de paarse gloed die rond Millard's lichaam verscheen, Gabriel die broer en zus probeerde uit elkaar te halen maar versteende wanneer hij Aoife's gestalte langzaam maar zeker zag verdwijnen. Het was verschrikkelijk, en toch was het zo. Niet om iemand anders een plezier te doen, niet voor zichzelf een plezier te doen, maar om kwaad te doen.
Millard had zojuist midden in de nacht Aoife naar de andere kant van de wereld verbannen.
Millard had zojuist midden in de nacht Aoife naar de andere kant van de wereld verbannen.
Nog steeds helemaal aan de grond genageld stond Gabriel naar de plek te staren waar enkele luttele seconden eerder Aoife nog stond. Hij hoopte dat het verbeelding was, dat ze nog gewoon met Millard stond te ruziën en dat ze helemaal niet verdwenen was. De waarheid was anders. "Opgeruimd staat netjes", mompelde Millard. "Van haar zijn we ook af. Kop op, Gabriel, jij kan beters krijgen dan mijn zus",
"Waar is Aoife...?"
"Niet hier. Ik ga op zoek naar Astryd",
Opgeruimd stond niet netjes. Gabriel slaagde erin de spijkers die hem aan de vloer hadden vastgenageld los te krijgen, pakte zijn gsm en belde achtereenvolgens Astryd om te waarschuwen dat Millard naar haar op zoek was, de politie en Aoife's ouders.
Of ze nu bij de buren zat of aan de andere kant van het heelal, hij zou haar zoeken.
"Waar is Aoife...?"
"Niet hier. Ik ga op zoek naar Astryd",
Opgeruimd stond niet netjes. Gabriel slaagde erin de spijkers die hem aan de vloer hadden vastgenageld los te krijgen, pakte zijn gsm en belde achtereenvolgens Astryd om te waarschuwen dat Millard naar haar op zoek was, de politie en Aoife's ouders.
Of ze nu bij de buren zat of aan de andere kant van het heelal, hij zou haar zoeken.