Hoofdstuk 13: Spanning
"Heb je het niet te koud?"
"Wat? Nee, valt mee...Wist je dat ik nog nooit sneeuw heb gezien?"
"Je hebt het nog nooit letterlijk gezegd. Maar het verbaasd me niks. Het eiland zou een chaos worden moest er plots sneeuw op Sunlit Tides vallen."
"Alsof heel dit eilandje een grote pannenkoek is bedekt met poedersuiker... Zijn we er bijna? Mijn voeten krijgen het wel wat koud."
"Daar is het", zei Rowin en hij en Lani kwamen aan bij Rowin's ouderlijk huis.
"Wat? Nee, valt mee...Wist je dat ik nog nooit sneeuw heb gezien?"
"Je hebt het nog nooit letterlijk gezegd. Maar het verbaasd me niks. Het eiland zou een chaos worden moest er plots sneeuw op Sunlit Tides vallen."
"Alsof heel dit eilandje een grote pannenkoek is bedekt met poedersuiker... Zijn we er bijna? Mijn voeten krijgen het wel wat koud."
"Daar is het", zei Rowin en hij en Lani kwamen aan bij Rowin's ouderlijk huis.
Meteen kwamen Scarlett and Caelin naar buiten gehold. Caelin mompelde snel "Ah, jullie zijn er al", en wandelde terug naar binnen (blijkbaar om iets op te ruimen, want even later kwam hij terug buiten gelopen met een vuilzak in zijn handen) terwijl Scarlett haar zoon plat knuffelde en pas los liet wanneer ze eindelijk door had dat hij een groot gebrek had aan zuurstof.
"Is dit Lani?" vroeg ze, haar ogen gericht op de zwartharige jongedame die haar zoon vergezelde.
"Ja", antwoordde Rowin en toen begon Scarlett's naar Lani gerichte vragenvuur.
"Is dit Lani?" vroeg ze, haar ogen gericht op de zwartharige jongedame die haar zoon vergezelde.
"Ja", antwoordde Rowin en toen begon Scarlett's naar Lani gerichte vragenvuur.
Met wat voor vragen. Het duurde niet lang voordat Rowin tussenbeide kwam en verduidelijkte dat Lani niet 'zijn vriendin' maar gewoon 'een vriendin' was en meekwam om hem te assisteren bij zijn goocheltrucs. Hier reageerde Scarlett lichtjes teleurgesteld op (Toen het gesprek afgelopen was fluisterde ze tegen Caelin iets in de richting van: "Ik mag er misschien nog jong uitzien, ik wordt ouder en ik wil meer dan een kleinkind!") en begon toen te praten over haar nieuwe kapsel, en hou ze na een dikke 35 jaar de puntjes laten knippen het eindelijk gewaagd had om het te kortwieken. "Enkele maanden geleden was het nog een pak korter, maar het is al veel gegroeid. Mijn haar houdt gewoon niet van kort zijn", en toen liet ze hen binnen en stelde ze haar hond Elanor gerust, die op zijn oude dag niet meer zo van bezoek hield.
Rowin en Lani zouden op de oude kamer van hem en Fionan slapen, die er nog net hetzelfde uitzag als vroeger.
"Is je moeder altijd zo'n vragensteller?"
"Ze wilt weten met wat voor mensen haar kinderen uithangen, ja. Nadat mijn broer Fionan zijn echtgenoot had ontmoet kon ze het niet laten hem helemaal te screenen, ook al was dat al door het programma waar hij en Fionan aan deelnamen gedaan en had die arme Luca zojuist mijn broer's leven gered. Ik gok dat het met mijn vader te maken heeft."
"Hu?" vroeg ze, terwijl ze op het bed klom.
"Die...Tja, ik weet de details niet. Die is niet zo eerlijk geweest lang geleden. Mijn moeder had een vrij turbulent liefdesleven. Fionan is niet eens echt mijn broer, maar mijn halfbroer, en niet alleen mijn moeder's zoon maar ook haar neef. Dan is mijn moeder's oom - Fionan's vader - ook nog eens getrouwd met mijn tante en eigenlijk zo'n beetje Fionan's stieftante en stiefmoeder tegelijkertijd. Heel ingewikkeld allemaal."
"Klopt. Gaan we naar buiten?"
"Is je moeder altijd zo'n vragensteller?"
"Ze wilt weten met wat voor mensen haar kinderen uithangen, ja. Nadat mijn broer Fionan zijn echtgenoot had ontmoet kon ze het niet laten hem helemaal te screenen, ook al was dat al door het programma waar hij en Fionan aan deelnamen gedaan en had die arme Luca zojuist mijn broer's leven gered. Ik gok dat het met mijn vader te maken heeft."
"Hu?" vroeg ze, terwijl ze op het bed klom.
"Die...Tja, ik weet de details niet. Die is niet zo eerlijk geweest lang geleden. Mijn moeder had een vrij turbulent liefdesleven. Fionan is niet eens echt mijn broer, maar mijn halfbroer, en niet alleen mijn moeder's zoon maar ook haar neef. Dan is mijn moeder's oom - Fionan's vader - ook nog eens getrouwd met mijn tante en eigenlijk zo'n beetje Fionan's stieftante en stiefmoeder tegelijkertijd. Heel ingewikkeld allemaal."
"Klopt. Gaan we naar buiten?"
Zodra ze buiten waren liet Lani zich in de sneeuw vallen en begon een sneeuwengel te maken, denkende dat ze enorm origineel was. Van iedereen die ze kent behalve Rowin zou ze inderdaad de sneeuwengelpionier zijn.
Fout gedacht, toen Rowin even later hetzelfde begon te doen en perfect wist hoe het moest.
Voor Lani was het nieuw en Rowin had het gemist, wat er voor zorgde dat ze die namiddag niet meteen uit de tuin weg te krijgen waren. Rowin dacht altijd dat hij het doorgaans slechte, stormachtige, natte weer van Farraige Ghleann niet zou missen, maar deed het toch en wou niet meteen terugkeren naar het zonnige-dag-met-onweer-'savonds-weer dat Sunlit Tides 365, soms zelfs 366, dagen per jaar had. Zoals Lani het dichterlijk had beschreven: het eiland was een grote pannenkoek bedekt met poedersuiker. En hij was een even grote zoetekauw als haar.
Aan alle mooie liedjes komt een eind. Rowin was hier niet gekomen om in de sneeuw te spelen, maar om een show te geven in zijn thuisdorp. In de late namiddag vertrok hij naar het dorpscentrum om ergens een show te regelen en Lani bleef achter. Gelukkig had ze al snel vervangend entertainment: Rowin's muzikale vader.
Intussen was Rowin's opdracht geslaagd: hij had een show geregeld op het plaatselijke evenemententerrein. In de buitenlucht. Oké, het zou er koud zijn: maar toen hij het idee kreeg om in Farraige Ghleann op te treden had hij er niet aan gedacht dat het een eilandje was dat een paar eeuwen achter zit en dat lang werd geregeerd door zeemeersims.
Gelukkig stond er een jongetje cake te verkopen en troostte hij zichzelf daarmee.
Gelukkig stond er een jongetje cake te verkopen en troostte hij zichzelf daarmee.
De volgende dagen zaten vol voorbereidingen. Het schoonmaken van zijn kist, checken of al zijn attributen nog intact zijn de eventueel repareren, simpelweg repeteren en nog wat op krachten komen van de jetlag die ze hadden gehad en natuurlijk veel sneeuwmannen en -engels maken met Lani. De dag zelf was er enkel nog fit blijven - mediteren - nodig.
En vlak voor het optreden voor fooi spelen op het evenemententerrein om zichzelf naambekendheid te geven.
Toen was het de avond van de show. Het was ijskoud en het sneeuwde, maar door de drukte in het dorp had hij tenminste een pak toeschouwers, en de gezichten van zijn ouders ("Da's mijn zoon!") spraken boekdelen.
Dus, de show begon, met zijn gebruikelijke trucs.
Dus, de show begon, met zijn gebruikelijke trucs.
Waaronder het al sinds het begin van zijn carrière uitgevoerde van toverstaf naar bloem, dat zoals altijd tegenwoordig probleemloos verliep. Enkel voegde hij er voor de verandering wat tekst aan toe. "En deze bloemen zijn voor de prachtige dame met het zwarte haar," zei hij, zijn ogen gericht op Lani, "die het vast en zeker waard is me te assisteren bij mijn volgende truc. Kom maar naar voor Lani."
Het was niet onduidelijk waarom Lani niet zo dol was op wat hij had gezegd. Niet alleen was het niet zoals ze hadden geoefend, wat niet zo erg was eigenlijk, maar ook waren alle ogen op haar gericht en werd er gefluisterd: "Zou dat Rowini's vriendin zijn? Hij kan beter krijgen." en Scarlett liet zelfs een kleine vreugdekreet ontsnappen dat een beetje klonk als: "Ik wist het! Caelin ik wist het!"
Lani ging toch gewoon het podium op, hoewel het niet gewild was. Ze schoot meteen een afkeurende blik op Rowin af en prevelde "Kon je niet gewoon 'mijn assistente Lani' gezegd hebben?"
Gelukkig had de spanning tussen hen geen invloed op de truc.
Lani ging toch gewoon het podium op, hoewel het niet gewild was. Ze schoot meteen een afkeurende blik op Rowin af en prevelde "Kon je niet gewoon 'mijn assistente Lani' gezegd hebben?"
Gelukkig had de spanning tussen hen geen invloed op de truc.
"Ik dacht dat je het leuk zou vinden!" legde Rowin na de show uit. "Je weet toch dat ik niet meteen om publiciteit sta te springen!" zei Lani daarop. "Wat zullen mensen wel niet denken?"
"Wel, gewoon, dat ik van je hou, wat zo is. En over een maand zijn we hier weg en zijn ze het toch vergeten."
"Nee, maar..."
"Maar wat? Je bent prachtig en dat mag gezegd worden vind ik."
Daarmee was het gesprek afgelopen. En dat bleef het ook. Er werd simpelweg niet meer over gepraat tussen hen en Rowin vroeg zijn ouders het onderwerp "Roni", zoals zei het lachend zeiden, dan ook absoluut te vermijden.
Na dagen vrieskou en serieuze sneeuwstormen was het weer een anderhalve week na de show terug verbeterd en gingen Rowin, Lani en Scarlett schaatsen.
"Wel, gewoon, dat ik van je hou, wat zo is. En over een maand zijn we hier weg en zijn ze het toch vergeten."
"Nee, maar..."
"Maar wat? Je bent prachtig en dat mag gezegd worden vind ik."
Daarmee was het gesprek afgelopen. En dat bleef het ook. Er werd simpelweg niet meer over gepraat tussen hen en Rowin vroeg zijn ouders het onderwerp "Roni", zoals zei het lachend zeiden, dan ook absoluut te vermijden.
Na dagen vrieskou en serieuze sneeuwstormen was het weer een anderhalve week na de show terug verbeterd en gingen Rowin, Lani en Scarlett schaatsen.
Scarlett, die al 47 winters op het eiland had meegemaakt, was uiteraard een prof in schaatsen wat ze toonde toen ze vliegensvlug achteruit schaatste zonder een keer te vallen. Lani en Rowin daarentegen...Wel, Rowin was er nooit goed in geweest en was het daarbij helemaal verleerd en Lani was enorm zenuwachtig om voor het eerst te schaatsen en viel continu.
Gelukkig hadden ze de hele dag de tijd, en tegen de avond maakte Rowin pirouettes en kreeg Lani er geen blauwe plekken meer bij.
De volgende dagen hadden ze het plots terug druk: de uitbaters van het evenemententerrein hadden zijn show leuk gevonden en vroegen hem nog eentje te geven, waarop Rowin geen nee kon zeggen. Deze keer hield hij zich aan zijn tekst en de sfeer tussen hem en Lani zat terug vrij goed, voorlopig.
Tot na de show. Rowin had zich terug omgekleed en podium opgeruimd, toen hij naar Lani ging en vroeg hoe het geweest was en dat ze er goed uitzag die dag, wat helemaal op niks sloeg want ze zag er altijd zo uit en nu was het zelfs slechter door al de half gesmolten sneeuwvlokjes in haar haar.
Ze reageerde dan ook niet echt en in de plaats daarvan bleek ze gefascineerd door het gesprek dat Scarlett had met de uitbater, die niet in zijn gewone doen was.
Tot na de show. Rowin had zich terug omgekleed en podium opgeruimd, toen hij naar Lani ging en vroeg hoe het geweest was en dat ze er goed uitzag die dag, wat helemaal op niks sloeg want ze zag er altijd zo uit en nu was het zelfs slechter door al de half gesmolten sneeuwvlokjes in haar haar.
Ze reageerde dan ook niet echt en in de plaats daarvan bleek ze gefascineerd door het gesprek dat Scarlett had met de uitbater, die niet in zijn gewone doen was.
Toen keek ze even naar de lucht, bleek het volle maan te zijn, vroeg ze wat voor wezens er voorkwamen op Farraige Ghleann en zonder op het antwoord te wachten bewoog ze haar armen, vormde er zich een paars wolkje rond haar lichaam en verdween de man
"Graag gedaan, die was gevaarlijk", mompelde ze, zich niet realiserend dat door haar eigen toedoen alle ogen op haar gericht waren.
"Graag gedaan, die was gevaarlijk", mompelde ze, zich niet realiserend dat door haar eigen toedoen alle ogen op haar gericht waren.
"Ben jij...? Ik wist niet dat er nog anderen waren?" vroeg Scarlett geschrokken "Bedankt trouwens."
"Jaja, dat is ze. Lani, nu kan je het niet meer ontkennen. Die man of wat er nog van over schoot zit nu ergens aan de andere kant van het eiland. Waarom heb je het nooit gezegd? De helft van mijn familie zijn djinns."
"Je begrijpt het niet."
"Wat begrijp ik niet? Dat onze soort zijn gevaarlijke kanten heeft en jij problemen hebt met je familie, waarvan zo goed als enkel nog je zusje over schiet? Geen djinn denk ik?"
"Ja, maar hoe weet je..."
"Jullie stonden tegen elkaar te roepen. Aan het raam. Afluisteren viel niet te vermijden. Hoe dan ook, wat er ook aan de hand is, we kunnen je helpen."
"Het is te ingewikkeld, sorry", zei ze en rende naar de auto.
Ze reden dan maar terug naar huis.
"Jaja, dat is ze. Lani, nu kan je het niet meer ontkennen. Die man of wat er nog van over schoot zit nu ergens aan de andere kant van het eiland. Waarom heb je het nooit gezegd? De helft van mijn familie zijn djinns."
"Je begrijpt het niet."
"Wat begrijp ik niet? Dat onze soort zijn gevaarlijke kanten heeft en jij problemen hebt met je familie, waarvan zo goed als enkel nog je zusje over schiet? Geen djinn denk ik?"
"Ja, maar hoe weet je..."
"Jullie stonden tegen elkaar te roepen. Aan het raam. Afluisteren viel niet te vermijden. Hoe dan ook, wat er ook aan de hand is, we kunnen je helpen."
"Het is te ingewikkeld, sorry", zei ze en rende naar de auto.
Ze reden dan maar terug naar huis.
De laatste weken in Farraige Ghleann verliepen moeizaam. Nu spraken ze helemaal niet tegen elkaar. Rowin wou eerst de waarheid horen van Lani en had geen zin alles er uit te sleuren, en Lani weigerde iets te zeggen en wandelde continu rond alsof ze letterlijk ging ineenstorten. Van de goedlachse vrouw die verzot is op sneeuw en af en toe een nogal korte of sarcastische opmerking maakt was nu niks meer te merken. Een ding: ze kon er nu voor uitkomen dat ze een djinn was en maakte daar gebruik van, hoewel ze altijd even twijfelde voordat ze het deed.
Voor de rest waren Lani en Rowin vooral bezig in de tuin. Lani bleek een heus sneeuwmannenleger te maken en Rowin maakte iglo's waarin hij zich kon beschermen voor Lani's witte, koude leger. En Scarlett keek maar toe hoe haar zoon en het lieve meisje waarvan ze hoopte dat het haar schoondochter zou worden beiden te koppig en bang waren om nog maar een 'goeiemorgen' tegen elkaar te zeggen.
Daar wou ze iets aan doen.
"Vind jij niet ook dat Roni een goed idee is?"
Sophia miauwde.
"Ja? Wel, dan zijn die twee heel slecht bezig. Ik praat met Rowin en jij krabt Lani een paar keer. Oké?"
"Vind jij niet ook dat Roni een goed idee is?"
Sophia miauwde.
"Ja? Wel, dan zijn die twee heel slecht bezig. Ik praat met Rowin en jij krabt Lani een paar keer. Oké?"
Scarlett kon niks doen. Nog geen vijf minuten later stond Rowin te oefenen voor zijn laatste show in Farraige Ghleann, en ze durfde hem daarin niet te storen. Met Lani had ze al gepraat, die haar humeur was er niet op verbeterd en was te dicht bij een grote, gooibare hoeveelheid sneeuw.
Misschien zou het zich toch vanzelf oplossen.
"Waarom doe je dat eigenlijk daar? Er is toch geen publiek."
"Jij bent totaal niet enthousiast en mijn moeder zou zelfs enthousiast zijn moest ik per ongeluk iets in brand steken. Heeft geen zin."
"Jij zou nooit iets per ongeluk in brand steken. Je bent goed. Te goed."
"Zeg, Lani."
Misschien zou het zich toch vanzelf oplossen.
"Waarom doe je dat eigenlijk daar? Er is toch geen publiek."
"Jij bent totaal niet enthousiast en mijn moeder zou zelfs enthousiast zijn moest ik per ongeluk iets in brand steken. Heeft geen zin."
"Jij zou nooit iets per ongeluk in brand steken. Je bent goed. Te goed."
"Zeg, Lani."
Voor Rowin het wist stond ze zo dichtbij dat hij haar wimpers kon tellen.
"Ik hou ook van jou", stamelde ze. "Heel lang al. Maar ik was bang. Al heel mijn leven wordt er op me neergekeken voor iedereen voor wat mijn familie heeft gedaan en voor wat ik ben en dan ben jij er en mijn moeder zette me onder druk om iets met je te beginnen en deed er alles aan, ze betoverde me zelfs maar dat heb je denk ik al gehoord en ik was bang. Want ik wist dat...Dat het toch niet goed zou komen tussen ons. Ja, ik ben een djinn. Maar ik, wel - jij bent geen 'echte' djinn. Ik heb met je moeder gepraat en zei heeft mijn vermoeden bevestigd. Jullie stammen niet af van lampgeesten, die overigens blauw zijn."
"Ik hou ook van jou", stamelde ze. "Heel lang al. Maar ik was bang. Al heel mijn leven wordt er op me neergekeken voor iedereen voor wat mijn familie heeft gedaan en voor wat ik ben en dan ben jij er en mijn moeder zette me onder druk om iets met je te beginnen en deed er alles aan, ze betoverde me zelfs maar dat heb je denk ik al gehoord en ik was bang. Want ik wist dat...Dat het toch niet goed zou komen tussen ons. Ja, ik ben een djinn. Maar ik, wel - jij bent geen 'echte' djinn. Ik heb met je moeder gepraat en zei heeft mijn vermoeden bevestigd. Jullie stammen niet af van lampgeesten, die overigens blauw zijn."
Rowin keek haar even ongelovig aan, zei toen rustig: "Zijn djinns eigenlijk blauw? Wist ik niet."
"Ja, dat zijn ze, maar zoals ik al zei: jij stamt niet van hen af. Ze vertelde me dat niemand weet waar jullie djinn-zijn vandaan komt. Dat jullie niet echt...'Echt' zijn", ze leek de hele tijd te twijfelen wanneer ze dat zei, en Rowin begreep waarom: moest hij niet heel graag willen horen wat ze te zeggen heeft en hij ietsje sneller aangebrand was, was hij al lang woedend geworden omdat ze hem onecht durfde te noemen. Hij begreep wel waar het vandaan kwam.
"...Dat zorgt ervoor dat jullie bepaalde dingen niet kunnen, zoals andere djinns betoveren en... dingen die je niet eens wilt weten. Die zelfde soort, maar toch niet helemaal zelfde soort, zou niet zo gezond zijn indien gecombineerd. Dat wist ik maar vooral mijn moeder, ze beweerde dat het juist die rotvloek helemaal zou verwijderen en... De rest ken je wel. Ik ben bang. Ik maakte mezelf wijs dat je toch niet die ene was, de persoon die de vloek opheft, maar je bent het wel en mijn familie zette me helemaal onder druk en -en het maakte me verward en... Ik hou echt van je maar ik ben zo...Bang."
"Ja, dat zijn ze, maar zoals ik al zei: jij stamt niet van hen af. Ze vertelde me dat niemand weet waar jullie djinn-zijn vandaan komt. Dat jullie niet echt...'Echt' zijn", ze leek de hele tijd te twijfelen wanneer ze dat zei, en Rowin begreep waarom: moest hij niet heel graag willen horen wat ze te zeggen heeft en hij ietsje sneller aangebrand was, was hij al lang woedend geworden omdat ze hem onecht durfde te noemen. Hij begreep wel waar het vandaan kwam.
"...Dat zorgt ervoor dat jullie bepaalde dingen niet kunnen, zoals andere djinns betoveren en... dingen die je niet eens wilt weten. Die zelfde soort, maar toch niet helemaal zelfde soort, zou niet zo gezond zijn indien gecombineerd. Dat wist ik maar vooral mijn moeder, ze beweerde dat het juist die rotvloek helemaal zou verwijderen en... De rest ken je wel. Ik ben bang. Ik maakte mezelf wijs dat je toch niet die ene was, de persoon die de vloek opheft, maar je bent het wel en mijn familie zette me helemaal onder druk en -en het maakte me verward en... Ik hou echt van je maar ik ben zo...Bang."
Rowin had willen vragen over welke 'vloek' ze het had, maar had plots andere dingen aan zijn hoofd. Hij kon zich geen moment herinneren waarin de sfeer tussen hem en Lani nog vreemder aanvoelde. Hij had zich rustig gehouden, maar in zijn hoofd was het nog een zwaardere sneeuwval dan ernaast. Het was een van die momenten in zijn leven dat hij absoluut niet wist wat te zeggen. Als hij het repeteerde in zijn hoofd leek het vooral op het gebrabbel van een peuter, het klonk vooral enorm stom en belachelijk.
Dan was er nog Lani, die hem de hele tijd met die donkerbruine ogen van haar aanstaarde alsof zijn goochelaarskostuum plots kanariegeel was.
Na twee minuten absolute stilte (en een paar nieuwsgierige ogen in de verte van zijn ouders en hun dieren) lukte het hem de juiste woorden te vinden.
"Ik denk dat je het al weet. Maar ik hou ook van jou. Al een tijdje. Vanaf dat eerste moment dat ik je zag...Niemand kan aan jou tippen. Ik herinner me dat ik je soms vervelend, gemeen, zelfs gestoord vond, maar ik zie je nu en weet dat dat niet de echte jij is. En, wel...Misschien..."
Meer woorden waren er niet meer nodig.
Dan was er nog Lani, die hem de hele tijd met die donkerbruine ogen van haar aanstaarde alsof zijn goochelaarskostuum plots kanariegeel was.
Na twee minuten absolute stilte (en een paar nieuwsgierige ogen in de verte van zijn ouders en hun dieren) lukte het hem de juiste woorden te vinden.
"Ik denk dat je het al weet. Maar ik hou ook van jou. Al een tijdje. Vanaf dat eerste moment dat ik je zag...Niemand kan aan jou tippen. Ik herinner me dat ik je soms vervelend, gemeen, zelfs gestoord vond, maar ik zie je nu en weet dat dat niet de echte jij is. En, wel...Misschien..."
Meer woorden waren er niet meer nodig.