Hoofdstuk 10: Shang Simla
Hij kon zich amper voorstellen dat het al een paar jaar geleden was dat hij hier geweest was. Hij had het enorm gemist. De bergen, de niet-gloeiend hete, zuivere lucht, de natuur, de rust, het weinige aantal toeristen en mensen in het geheel...
En de Sim Fu, natuurlijk. Ondanks hij na zijn eerste reis enkele voorwerpen had gekocht was er toch een grote verschil tussen Sim Fu beoefenen op een heuveltop in een Chinees dorpje en het doen in je achtertuin op een van de eilanden van een grote toeristische trekpleister.
En de Sim Fu, natuurlijk. Ondanks hij na zijn eerste reis enkele voorwerpen had gekocht was er toch een grote verschil tussen Sim Fu beoefenen op een heuveltop in een Chinees dorpje en het doen in je achtertuin op een van de eilanden van een grote toeristische trekpleister.
De eerste paar dagen na zijn aankomst vulde hij daarmee, met als gevolg dat hij al snel goed genoeg was om de verlichtingstuin op te zoeken, een mooi plekje te vinden en zich er gewoon te zetten voor een aantal uur - genietend van de rust en de stilte.
Ongeveer.
Oké, dat was misschien iets dat hij toch beter in zijn achtertuin deed. Hij wou krantenkoppen als Bekende Westerse goochelaar mediteert in Verlichtingstuin Shang Simla vermijden.
Na een week zich te focussen op Sim Fu besloot hij zijn reis over een andere boeg te gooien. Zonder zich eerst om te kleden na nog eens een bezoekje na de academie reed hij naar een tombe waar hij over gehoord had. Het was zijn plan eigenlijk niet, maar hij had er heel wat over gehoord en op het bord aan het hotel hing ook al enkele dagen een schreeuwerige post-it waardoor hij zijn nieuwsgierigheid niet meer kon bedwingen.
Na een week zich te focussen op Sim Fu besloot hij zijn reis over een andere boeg te gooien. Zonder zich eerst om te kleden na nog eens een bezoekje na de academie reed hij naar een tombe waar hij over gehoord had. Het was zijn plan eigenlijk niet, maar hij had er heel wat over gehoord en op het bord aan het hotel hing ook al enkele dagen een schreeuwerige post-it waardoor hij zijn nieuwsgierigheid niet meer kon bedwingen.
Het lot dacht echter anders over de combinatie Rowin + tombe bezoeken. Hij was er nog maar net of hij werd gebeld door zijn moeder. Hij kon al raden wat, Pearl was wel het type om bepaalde zaken als een lopend vuurtje te doen verspreiden.
"Jij ongelooflijke stomme egoïst!" begon ze. Hij was juist. "Ben je helemaal gek geworden? Dat meisje haar familie heeft de helft van de bedrijven van de plek waar jij woont in handen! Ze zijn steenrijk en hebben connecties met de hoofden van alle eilanden van en om Sunlit Tides! En...Hoe durf je? Als er één ding was dat ik niet genoeg kon herhalen was dat je niet meer binnenkomt als je zoiets uithaalt. Ik ben er goverdomme zelf twee keer het slachtoffer van geworden! Wil jij je kind ook achterlaten? Wat die klootzak - sorry schat, ik dacht even aan vroeger - van je vader ook heeft gedaan? En Megen ook? Ga meteen terug naar huis, bel aan bij dat meisje en zeg haar dat het je spijt! Nu!"
"Mama hou op!"
Stilte.
"Ten eerste, papa wist niet eens dat je zwanger was. Ja, ik heb dus naar je verhaaltjes geluisterd. En oom Megen is gewoon een geval apart. Ja, ik wil dat kind niet, nee. Ik wil er niet voor zorgen-"
"Jij-"
"Jij ongelooflijke stomme egoïst!" begon ze. Hij was juist. "Ben je helemaal gek geworden? Dat meisje haar familie heeft de helft van de bedrijven van de plek waar jij woont in handen! Ze zijn steenrijk en hebben connecties met de hoofden van alle eilanden van en om Sunlit Tides! En...Hoe durf je? Als er één ding was dat ik niet genoeg kon herhalen was dat je niet meer binnenkomt als je zoiets uithaalt. Ik ben er goverdomme zelf twee keer het slachtoffer van geworden! Wil jij je kind ook achterlaten? Wat die klootzak - sorry schat, ik dacht even aan vroeger - van je vader ook heeft gedaan? En Megen ook? Ga meteen terug naar huis, bel aan bij dat meisje en zeg haar dat het je spijt! Nu!"
"Mama hou op!"
Stilte.
"Ten eerste, papa wist niet eens dat je zwanger was. Ja, ik heb dus naar je verhaaltjes geluisterd. En oom Megen is gewoon een geval apart. Ja, ik wil dat kind niet, nee. Ik wil er niet voor zorgen-"
"Jij-"
"Maar ze kan elke financiële steun verwachten. Niet dat ze dat nodig heeft, net zoals hulp met haar rijke familie die wel een stel nanny's zal kunnen inhuren..."
"Nanny's zijn niet zoals een vader. De mijne was bijna mijn hele kindertijd dood. De jouwe bleef ook een tijdje weg om dan terug te verdwijnen. Doet dat je echt niks? Is dat hoe in onze families genen verspreid worden? Weglopen?"
Rowin zuchtte nogmaals. Meestal wist hij altijd wat te zeggen, maar momenteel leek het een heel pak moeilijker. Alsof er plots een paar bladzijden uit zijn woordenschatlijst waren weggescheurd.
Uiteindelijk vond hij ze.
"Dat waren ook hoogstens uitzonderlijke gevallen. Mama - nee, onderbreek me niet - ik...Gewoon...Ik zie mezelf geen gezinnetje hebben met haar. Ik wil het gewoon niet. Ik ga veel te veel mensen pijn doen als ik dat doe...Ik ga Lani pijn doen..."
"Lani? Wie is Lani?" hij hoorde haar hetzelfde nog eens aan Caelin vragen. "Dat meisje van op de trouw? Heb jij nog contact met haar?"
"Laat maar. Ik weet niet eens zeker of die kleine wel van mij is en het gaat nog wat maanden duren voordat ik dat weet. Daag mama."
Alvorens ze iets kon terugzeggen stopte hij zijn gsm terug weg, ging hij naar boven - er waren slaapkamers - om zich om te kleden en ging dan terug naar beneden, de eigenlijke tombe in.
"Nanny's zijn niet zoals een vader. De mijne was bijna mijn hele kindertijd dood. De jouwe bleef ook een tijdje weg om dan terug te verdwijnen. Doet dat je echt niks? Is dat hoe in onze families genen verspreid worden? Weglopen?"
Rowin zuchtte nogmaals. Meestal wist hij altijd wat te zeggen, maar momenteel leek het een heel pak moeilijker. Alsof er plots een paar bladzijden uit zijn woordenschatlijst waren weggescheurd.
Uiteindelijk vond hij ze.
"Dat waren ook hoogstens uitzonderlijke gevallen. Mama - nee, onderbreek me niet - ik...Gewoon...Ik zie mezelf geen gezinnetje hebben met haar. Ik wil het gewoon niet. Ik ga veel te veel mensen pijn doen als ik dat doe...Ik ga Lani pijn doen..."
"Lani? Wie is Lani?" hij hoorde haar hetzelfde nog eens aan Caelin vragen. "Dat meisje van op de trouw? Heb jij nog contact met haar?"
"Laat maar. Ik weet niet eens zeker of die kleine wel van mij is en het gaat nog wat maanden duren voordat ik dat weet. Daag mama."
Alvorens ze iets kon terugzeggen stopte hij zijn gsm terug weg, ging hij naar boven - er waren slaapkamers - om zich om te kleden en ging dan terug naar beneden, de eigenlijke tombe in.
Wat niet op alle plekken al te schitterend verliep. Of het moet jaren geleden zijn dat er iemand was, maar dat zou wel vreemd zijn aangezien het briefje vrij nieuw leek, of iemand moest er lelijk huisgehouden hebben. Enkele hoeken van de eerste zaal lagen bezaaid met stapels stenen en telkens als hij zijn hand in een gat stak (daar zat een schakelaar in, baseerde hij op de talloze avonturiersverhalen die hij jaren geleden bij zijn over-overgrootmoeder Aoife had gehoord) kwamen er eerst een collectie insecten uit, die hij van de schrik spastisch van zijn hand schudde.
Hij hield er gelukkig geen enkele beet aan over.
Dan was er ook nog het verschuiven van beelden die er waarschijnlijk ooit voor een reus waren geplaatst (Geen mens ging zoveel moeite doen om zo'n afschuwelijke dingen geordend neer te zetten)
Dan was er ook nog het verschuiven van beelden die er waarschijnlijk ooit voor een reus waren geplaatst (Geen mens ging zoveel moeite doen om zo'n afschuwelijke dingen geordend neer te zetten)
Of van het ene naar het andere kamertje hollen, met allerlei gaten en aanwijzingen die uiteindelijk een andere deur zouden moeten openen. Om dan te ontdekken dat het doodlopend was en dat hij - yep, meer beelden moest versleuren.
Het hoge aantal keren dat hij met vuur in aanraking kwam was ook niet al te prettig.
Gelukkig vond hij enkele dagen later (regelmatig eten tevoorschijn toverend of terug naar boven wandelend om een nachtje in een van die slaapkamers te slapen) de schat. Een stel documenten die hij meteen weer moest afgeven, zo bleek.
Hiermee had hij besloten dat dit niet voor herhaling vatbaar was. Hij was simpelweg niet het type dat het leuk vond dagenlang in een ijle, koude tombe rond te slenteren en talloze brandwonden op te doen.
Hiermee had hij besloten dat dit niet voor herhaling vatbaar was. Hij was simpelweg niet het type dat het leuk vond dagenlang in een ijle, koude tombe rond te slenteren en talloze brandwonden op te doen.
Terugkeren naar de Sim Fu dan maar. Hij moest toegeven dat deze reis wat saai begon te worden. Ondanks hij genoot van de rust, was er simpelweg niet veel aan als je geen moeite moest doen een irritante Lani te vermijden en het dorp had hij nu wel al gezien. Hij dacht er juist aan door te reizen naar een andere plek in China, toen hij een hoogst onverwacht telefoontje kreeg.
Het was...Sun. Het Chinese meisje waarbij hij de laatste keer dat hij haar zag een reusachtige blunder maakte. Ze had blijkbaar gehoord dat hij terug in Shang Simla was en nodigde hem uit om te sparren, zo gezegd om de plooien plat te strijken.
Haar echte plannen waren echter al snel duidelijk. Hoewel zij het was die die ene keer wegliep, was zij het ook die na een belachelijk formele 'U hebt gewonnen' meteen begon te kletsen.
Dat deed de voordien nogal gespannen en formele sfeer vliegensvlug veranderen. Het leek wel alsof alles was vergeten, en het verwonderde niemand van Sun's huisgenoten dat ze diezelfde avond nog op een gegeven moment stonden te zoenen. "Ze spreekt al een hele tijd over je, dacht dat ze te hevig had gereageerd, maar durfde niks te ondernemen", zei een van hen.
Oké, hij had een half wereld verder een zwangere ex-vriendin zitten. Maar dat hield hem niet tegen simpelweg een relatie met Sun te beginnen wanneer hij daar was. Hij wou het al lang, maar had het simpelweg opgegeven en nadien was hij haar lichtjes vergeten. Nu gooide ze zichzelf zo goed als in zijn armen en hij zag niet waarom hij daar geen gebruik van zou maken.
Vanaf dan waren ze nergens niet bij elkaar te vinden.
Vanaf dan waren ze nergens niet bij elkaar te vinden.
Er was enkel één klein probleem: Rowin had het gevoel dat er iets niet klopte. Hij hield van Sun, ze was lief, bloedmooi, en ze deelden een liefde voor Aziatische vechtkunst. Maar toch klopte er iets niet.
Hoe hard hij ook zijn best deed niet aan haar te denken, gebeurde het toch. Zodra Sun haar zwarte haar losmaakte had ze enorm veel gelijkenissen met Lani, en dan vooral het golvende, donkere haar en de diep donkerbruine ogen. Over het algemeen lukte het hem die laatste uit zijn hoofd te zetten (waarom dacht hij toch continu aan haar?) maar het lukte hem niet en dat werd duidelijk toen hij Sun opeens Lani noemde.
Hoe hard hij ook zijn best deed niet aan haar te denken, gebeurde het toch. Zodra Sun haar zwarte haar losmaakte had ze enorm veel gelijkenissen met Lani, en dan vooral het golvende, donkere haar en de diep donkerbruine ogen. Over het algemeen lukte het hem die laatste uit zijn hoofd te zetten (waarom dacht hij toch continu aan haar?) maar het lukte hem niet en dat werd duidelijk toen hij Sun opeens Lani noemde.
"Ik weet dat het vroeg is maar ehh...Mijn naam is Sun", verbeterde ze hem. "Sun als in zon."
"Weet ik", zei hij, terug deftig nadenkend. "Verspreking."
"Sun en Lani ligt nu niet bepaald dicht bij elkaar qua letters."
"Weet ik, sorry, oké? Lani is niemand."
"Weet ik", zei hij, terug deftig nadenkend. "Verspreking."
"Sun en Lani ligt nu niet bepaald dicht bij elkaar qua letters."
"Weet ik, sorry, oké? Lani is niemand."
"Oh, wel dus. Er is ergens een meisje met de naam Lani waar je eerder aan denkt dan ik die in haar ondergoed voor je staat."
"Wel, als je het zo zegt..."
"Wie is die Lani?"
"Niemand."
"Iemand. En jij denkt aan haar."
"Lani is een kennis."
"Wel, als je het zo zegt..."
"Wie is die Lani?"
"Niemand."
"Iemand. En jij denkt aan haar."
"Lani is een kennis."
"Een kennis die je wel heel nauw aan het hart ligt! Zeg op, wie is ze? Je vriendin? En ben ik een scharreltje van op reis?"
"Wat? Nee..."
"Bespaar je me leugens!!!" schreeuwde ze. "Ik overreageerde helemaal niet die ene keer. Nu weet ik het weer. Jij bent gewoon een egoïstische, leugenachtige klier. Een rokkenjager die al zoveel vriendinnetjes heeft gehad dat hij de namen door elkaar begint te halen."
"Dat...Dat is niet waar..."
"Oh, ja, en waarom kreeg je gisterenavond dan een berichtje van je moeder-"
"Hu?"
"Je moet maar een wachtwoord instellen als dat ding open en bloot open mijn keukentafel ligt. Vertel - waarom schreef je moeder dat jullie nog eens moeten praten over dan al weer een zekere...Pearl Adkins?"
"Lani-"
"Sun."
"...Laat me uitpraten. Lani, dat is...Ik weet het niet. Ik hou van haar, denk ik. Ze is irritant, maar..."
"Ga dan! Verdwijn!"
"Wat? Nee..."
"Bespaar je me leugens!!!" schreeuwde ze. "Ik overreageerde helemaal niet die ene keer. Nu weet ik het weer. Jij bent gewoon een egoïstische, leugenachtige klier. Een rokkenjager die al zoveel vriendinnetjes heeft gehad dat hij de namen door elkaar begint te halen."
"Dat...Dat is niet waar..."
"Oh, ja, en waarom kreeg je gisterenavond dan een berichtje van je moeder-"
"Hu?"
"Je moet maar een wachtwoord instellen als dat ding open en bloot open mijn keukentafel ligt. Vertel - waarom schreef je moeder dat jullie nog eens moeten praten over dan al weer een zekere...Pearl Adkins?"
"Lani-"
"Sun."
"...Laat me uitpraten. Lani, dat is...Ik weet het niet. Ik hou van haar, denk ik. Ze is irritant, maar..."
"Ga dan! Verdwijn!"
Hij trok zijn kleren terug aan, vertrok onder haar afkeurend gesnuif en dat van haar huisgenoten uit Sun's huis, haalde zijn overige spullen uit het hotel en in de vroege ochtend vertrok hij naar het dichtstbijzijnde vliegveld.
Hij vroeg zich af hoe slecht zijn leven exact kon gaan op liefdesvlak.
Hij vroeg zich af hoe slecht zijn leven exact kon gaan op liefdesvlak.