Deel 17: Megen
"Wie is er hier de liefste hond? Wie is er hier de liefste hond? Elanor is de liefste hond!"
Het was het begin van de winter. Hier en daar lagen nog wat gevallen blaadjes op de bevroren grond en Scarlett stond in de, nu totaal nutteloze, moestuin met Elanor te spelen.
"Scarlett! Ga je klaarmaken voor school!" hoorde ze Dinthe roepen. "Jaja...Ga jij maar wat spulletjes zoeken Elanor", zei ze en ze zette hem terug op de grond waarop hij rond begon te rennen.
Het was het begin van de winter. Hier en daar lagen nog wat gevallen blaadjes op de bevroren grond en Scarlett stond in de, nu totaal nutteloze, moestuin met Elanor te spelen.
"Scarlett! Ga je klaarmaken voor school!" hoorde ze Dinthe roepen. "Jaja...Ga jij maar wat spulletjes zoeken Elanor", zei ze en ze zette hem terug op de grond waarop hij rond begon te rennen.
Haar rugzak had ze de vorige dag al klaar gemaakt en voor de rest moest ze dus enkel nog eten. Waarom haar tijd dan niet met iets anders vullen? Het werd koud - te koud voor zeemeersims om op elk moment van de dag in het water te springen, wat ook gold voor haar vader. Ze had in de supermarkt turquoise haarverf gekocht die ze zo in de douche zette dat, wanneer iemand zich douchte dat dan waarschijnlijk Aneirin zou zijn, zijn haar een nieuw kleurtje kreeg.
Zodra ze klaar was at ze nog snel wat vis als ontbijt en vertrok toen samen met Rachel naar school.
Zodra ze klaar was at ze nog snel wat vis als ontbijt en vertrok toen samen met Rachel naar school.
Ze voelde er zich slecht bij en ze was nu al bang voor haar straf, als die er tenminste zou zijn. Zo'n stomme val was eerder een originelere versie van een schreeuw om aandacht dan slecht bedoeld kattenkwaad. Sinds ze een tiener was hadden Dinthe en Aneirin blijkbaar het gevoel dat ze geen aandacht meer nodig hadden en ze richtten nu al hun aandacht op die kleine, schattige, lieve, grappige, kortom perfecte Flanna van hen en het zou haar niet verbazen moest er binnenkort nog een kindje bijkomen.
Winter, die bijna achttien was, had er absoluut geen last van zo bleek en had natuurlijk zijn moeder Mare nog. Rachel vond het ook niet leuk, maar die had het zou druk met de strever uithangen dat ze geen tijd had om er aan te denken.
Dus bleef alleen Scarlett nog over, die niet eens een reactie kreeg wanneer ze nog daag zei tegen Dinthe, omdat ze het druk had met Flanna.
Winter, die bijna achttien was, had er absoluut geen last van zo bleek en had natuurlijk zijn moeder Mare nog. Rachel vond het ook niet leuk, maar die had het zou druk met de strever uithangen dat ze geen tijd had om er aan te denken.
Dus bleef alleen Scarlett nog over, die niet eens een reactie kreeg wanneer ze nog daag zei tegen Dinthe, omdat ze het druk had met Flanna.
Ze had geluk. Het was inderdaad Aneirin die om zich te hydrateren de douche verkoos boven het ijskoude riviermonding water. Het was niet perfect gelukt, het resultaat van het te druk hebben met Flanna en zich niet altijd te scheren bleef lichtpaars, maar al de rest had wel een mooi turquoise kleurtje gekregen en hij schrok zich dood wanneer hij zag dat er verf aan zijn vingers hing nadat hij die door zijn haar haalde.
Hij sprong onmiddellijk terug onder de douche in de hoop het er uit te krijgen.
Hij sprong onmiddellijk terug onder de douche in de hoop het er uit te krijgen.
Ze had pech. Aneirin besloot het niet in de doofpot te stoppen en toen ze 's avonds terug kwam van school, kreeg ze het te horen.
"Ik schrok me kapot! Denk ik me gedoucht te hebben, wat zowel jij als ik moeten doen om niet binnen de dag te sterven, is mijn haar plots blauw!"
"Het is turquoise. Nu is het er toch uit?"
"Klopt. Maar die 'turquoise' prutsverf zit nu wel in de riolering Nog maar eens wat vervuiling. Als je geen vergiftigde, 'turquoise' vissen wilt als ontbijt, zou ik het maar niet meer doen."
"Ik schrok me kapot! Denk ik me gedoucht te hebben, wat zowel jij als ik moeten doen om niet binnen de dag te sterven, is mijn haar plots blauw!"
"Het is turquoise. Nu is het er toch uit?"
"Klopt. Maar die 'turquoise' prutsverf zit nu wel in de riolering Nog maar eens wat vervuiling. Als je geen vergiftigde, 'turquoise' vissen wilt als ontbijt, zou ik het maar niet meer doen."
"Oh ja, een klein beetje verf in de watercirculatie gaat het hele milieu echt wel om zeep helpen. Ja, ik had niet moeten doen ja. Maar alsof jij nooit zo'n dingen hebt gedaan. Volgens mij zoek je gewoon een reden om kwader om me te zijn dan je hoort te zijn. Op die schattige Flanna kan je natuurlijk niet kwaad zijn als ze voor de miljoenste keer haar eten op de grond heeft gegooid - voedselverspilling, nog zo'n wereldprobleem - dus moet je je op iemand anders afreageren. Aandacht krijg ik toch al niet, dus gebruik je energie maar met mama in bed om nog een stel kindjes te maken. Of jullie kleerkast, of mijn boomhut, of de douche maar daar moet je wel oppassen voor verf zo blijkt, of waar jullie dat ook doen."
"Nu is het genoeg!" Schreeuwde hij, luider en kwader dan ooit. Verbijsterd deinsde Scarlett achteruit. Ze had hem nog nooit zo kwaad gezien.
"Ik weet dat je Flanna niet leuk vindt. Ja, ze heeft aandacht nodig. Veel aandacht. Maar ze kan nog niet eens goed duidelijk maken of ze nu honger heeft of moe is. Moest jij je kleine zusje ook eens uit haar wiegje halen wanneer ze zo luid krijst dat ze het tot in Australië kunnen horen, zou je ontdekken dat ze een heel lief meisje is. Ga nu je huiswerk maken en zorg ervoor dat ik nooit meer dit soort conversaties met je moet houden."
"Ik weet dat je Flanna niet leuk vindt. Ja, ze heeft aandacht nodig. Veel aandacht. Maar ze kan nog niet eens goed duidelijk maken of ze nu honger heeft of moe is. Moest jij je kleine zusje ook eens uit haar wiegje halen wanneer ze zo luid krijst dat ze het tot in Australië kunnen horen, zou je ontdekken dat ze een heel lief meisje is. Ga nu je huiswerk maken en zorg ervoor dat ik nooit meer dit soort conversaties met je moet houden."
Ze waren zo opgegaan in hun ruzie dat ze niet door hadden dat er intussen al een heleboel keer was gebeld. Al zuchtend haalde Scarlett juist haar huiswerk boven wanneer Mare de deur plots open deed met bij haar een man met een paars huid en pikzwart haar.
"Aneirin, Megen is hier." zei Mare en liep weg.
Megen. Hij keek eerst wat rond, niet lettend op zijn broer die bevroren leek van de schok hem weer te zien, na een dikke tien jaar. "Sorry dat ik zo kom binnenvallen", zei Megen toen. "Ben ik welkom?"
"Aneirin, Megen is hier." zei Mare en liep weg.
Megen. Hij keek eerst wat rond, niet lettend op zijn broer die bevroren leek van de schok hem weer te zien, na een dikke tien jaar. "Sorry dat ik zo kom binnenvallen", zei Megen toen. "Ben ik welkom?"
"Megen...Lang geleden dat jij in de buurt van mij of mijn gezin ben geweest. moet van vlak na mijn dood zijn. Ach nee, daar heb je nooit iets om gegeven naar het schijnt."
Scarlett was uit nieuwsgierigheid naar die knappe vreemdeling die plots in de woonkamer stond terug gestopt met haar huiswerk. "Papa, wie is dat?" vroeg ze.
Aneirin had de kans niet te antwoorden. "Mooie dochter heb je. Welke is het van de...Drie? Vier?"
"Vier dochters. Moest je ooit enige interesse interesse getoond hebben in je familie zou je weten dat ze Scarlett het en je blijft van haar af, ik ben van de je reputatie op de hoogte."
"De jouwe is ook niet al te zuiver. Mag ik gaan zitten? Ik had geen geld meer voor een taxi en ben de hele weg hier naartoe gewandeld. Dat is geen pretje in de sneeuw, zeker als je van het tropische Isla Paradiso komt."
"Ik denk dat je wel zelf kan zien waar de zetel staat."
Scarlett was uit nieuwsgierigheid naar die knappe vreemdeling die plots in de woonkamer stond terug gestopt met haar huiswerk. "Papa, wie is dat?" vroeg ze.
Aneirin had de kans niet te antwoorden. "Mooie dochter heb je. Welke is het van de...Drie? Vier?"
"Vier dochters. Moest je ooit enige interesse interesse getoond hebben in je familie zou je weten dat ze Scarlett het en je blijft van haar af, ik ben van de je reputatie op de hoogte."
"De jouwe is ook niet al te zuiver. Mag ik gaan zitten? Ik had geen geld meer voor een taxi en ben de hele weg hier naartoe gewandeld. Dat is geen pretje in de sneeuw, zeker als je van het tropische Isla Paradiso komt."
"Ik denk dat je wel zelf kan zien waar de zetel staat."
Aneirin dacht te weten waarom zijn broertje plots bij zijn rijke, oudere broer die zijn leven onder controle heeft zou aanbellen. Hij zag het nu al niet zitten. "Dus, waarom ben je hier? Ik had juist een discussie met Scarlett, je komt erg ongelegen", zei hij en keek hem wantrouwig aan.
"Ik dacht dat die over was. Ik hoorde alles."
"Waarom ben je hier?"
"Oké, oké. Laten we zeggen dat de tropische eilanden me niet meer echt liggen. De mensen er me niet meer liggen. Ik de mensen er niet meer lig. En euhm, tja. Ik zou een tijdje hier willen logeren, gewoon...Tot ik zelf iets heb gevonden.
Ver weg van Isla Paradiso, uiteraard...Sneeuw is echt iets raar, weet je dat? 'Sneeuw'. Alleen van het woord zelf heb ik het al koud."
"Sorry, we hebben geen plaats voor jou. Ik zou het fijn vinden als je me met rust laat."
"Schat, we hebben wel plek", zei Dinthe plots. "Morgen verhuist Winter en Mare heeft ook al gezegd te willen verhuizen, nu haar kinderen volwassen zijn. Dan hebben we er meteen twee logeerkamers bij"
"Dus, mag ik?" vroeg Megen nogmaals, plots een stuk opgewekter.
"Oké. Maar als je nog maar tegen Rachel of Scarlett praat of als ik politie of ongure types in de buurt zie, vlieg je direct buiten. En je gaat morgen meteen werk zoeken."
"Ik heb al werk?"
"Legaal werk."
"Ik dacht dat die over was. Ik hoorde alles."
"Waarom ben je hier?"
"Oké, oké. Laten we zeggen dat de tropische eilanden me niet meer echt liggen. De mensen er me niet meer liggen. Ik de mensen er niet meer lig. En euhm, tja. Ik zou een tijdje hier willen logeren, gewoon...Tot ik zelf iets heb gevonden.
Ver weg van Isla Paradiso, uiteraard...Sneeuw is echt iets raar, weet je dat? 'Sneeuw'. Alleen van het woord zelf heb ik het al koud."
"Sorry, we hebben geen plaats voor jou. Ik zou het fijn vinden als je me met rust laat."
"Schat, we hebben wel plek", zei Dinthe plots. "Morgen verhuist Winter en Mare heeft ook al gezegd te willen verhuizen, nu haar kinderen volwassen zijn. Dan hebben we er meteen twee logeerkamers bij"
"Dus, mag ik?" vroeg Megen nogmaals, plots een stuk opgewekter.
"Oké. Maar als je nog maar tegen Rachel of Scarlett praat of als ik politie of ongure types in de buurt zie, vlieg je direct buiten. En je gaat morgen meteen werk zoeken."
"Ik heb al werk?"
"Legaal werk."
Megen sleurde zijn bagage mee naar boven en pakte uit. Hij ging dan naar buiten om meteen een van de door Aneirin opgelegde regels te verbreken.
Scarlett stond te vissen en hij ging hetzelfde doen. Speciaal meisje dacht hij, met haar golvende paarse haar en lichtblauwe ogen. Een mooi meisje. Spijtig va het leeftijdsverschil en het verwantschap.
Scarlett stond te vissen en hij ging hetzelfde doen. Speciaal meisje dacht hij, met haar golvende paarse haar en lichtblauwe ogen. Een mooi meisje. Spijtig va het leeftijdsverschil en het verwantschap.
"Dus, jij bent de jongste van de tweeling?"
"Yep, Rachel is een paar minuten ouder dan mij. Maar euhm...Ik dacht dat jij niet met me mocht praten van papa?"
"Waarom zou ik niet met mijn nichtje mogen praten? Je moet niet altijd luisteren naar wat je papa zegt. Hij is stiekem een hele grote idioot, weet je dat?"
Ze zuchtte. "Spijtig genoeg wel ja."
"Dus...Eerst is er Summer van toen hij met Mare was, zij is nu bijna twintig, dan is er Winter die ook van Mare is en die morgen naar de universiteit gaat, dan met Dinthe Rachel en jij en jullie zijn...Dertien? Veertien?"
"Dertien."
"Oké, dertien dus. En dan is er dat peutertje, Flanna?"
"Ja. En mama en papa willen nog een kindje."
"Wel, mijn broer weet in ieder geval hoe hij zich moet voortplanten."
"Heb jij eigenlijk kinderen of een vriendin ofzo?"
Af en toe een scharreltje, wou hij zeggen, maar slikte die woorden terug in.
"Geen tijd voor. Ik heb nogal gevaarlijk en druk werk."
"Wat doe je dan?"
"Gevaarlijke zaakjes opkna- Ik werk op een boot en je weet wel, stormen enzo...Erg gevaarlijk."
"Oh, oké. Ik begrijp niet wat papa tegen je heeft, je bent erg vriendelijk."
Ze moest eens weten.
"Yep, Rachel is een paar minuten ouder dan mij. Maar euhm...Ik dacht dat jij niet met me mocht praten van papa?"
"Waarom zou ik niet met mijn nichtje mogen praten? Je moet niet altijd luisteren naar wat je papa zegt. Hij is stiekem een hele grote idioot, weet je dat?"
Ze zuchtte. "Spijtig genoeg wel ja."
"Dus...Eerst is er Summer van toen hij met Mare was, zij is nu bijna twintig, dan is er Winter die ook van Mare is en die morgen naar de universiteit gaat, dan met Dinthe Rachel en jij en jullie zijn...Dertien? Veertien?"
"Dertien."
"Oké, dertien dus. En dan is er dat peutertje, Flanna?"
"Ja. En mama en papa willen nog een kindje."
"Wel, mijn broer weet in ieder geval hoe hij zich moet voortplanten."
"Heb jij eigenlijk kinderen of een vriendin ofzo?"
Af en toe een scharreltje, wou hij zeggen, maar slikte die woorden terug in.
"Geen tijd voor. Ik heb nogal gevaarlijk en druk werk."
"Wat doe je dan?"
"Gevaarlijke zaakjes opkna- Ik werk op een boot en je weet wel, stormen enzo...Erg gevaarlijk."
"Oh, oké. Ik begrijp niet wat papa tegen je heeft, je bent erg vriendelijk."
Ze moest eens weten.
Gelukkig had Aneirin niks opgemerkt van hun conversatie en moest Megen dezelfde avond dat hij was toegekomen niet terug weg.
Het was echter pas de volgende ochtend wanneer Megen en Scarlett elkaar terug tegen kwamen. Hij stapte juist vanonder de douche wanneer Scarlett de badkamer binnenviel. "Wat doe jij hier?" vroeg ze meteen blozend, haar ogen afhoudend van wat daar beneden hing.
"Ik ben een zeemeerman, ik moet gehydrateerd worden, en het water buiten is veel te koud hier. Voor iemand die het niet gewend is toch. Wat doe jij hier? Ik zag je daarnet nog buiten zwemmen dus niet voor dezelfde redenen als ik denk ik."
"Niks, laat maar, zeg het als je wat aan hebt." stamelde ze en ging zo snel mogelijk uit de badkamer.
Het was echter pas de volgende ochtend wanneer Megen en Scarlett elkaar terug tegen kwamen. Hij stapte juist vanonder de douche wanneer Scarlett de badkamer binnenviel. "Wat doe jij hier?" vroeg ze meteen blozend, haar ogen afhoudend van wat daar beneden hing.
"Ik ben een zeemeerman, ik moet gehydrateerd worden, en het water buiten is veel te koud hier. Voor iemand die het niet gewend is toch. Wat doe jij hier? Ik zag je daarnet nog buiten zwemmen dus niet voor dezelfde redenen als ik denk ik."
"Niks, laat maar, zeg het als je wat aan hebt." stamelde ze en ging zo snel mogelijk uit de badkamer.
"Al klaar?" vroeg ze vijf minuten later. Ze had intussen haar kleren al aan. "Oh, ja, hoor, ik heb al een tijdje een onderbroek aan toch, maar ik merkte plots dat de douche kapot was en heb er niet meer aan gedacht je te roepen."
"Daar gaat mijn plan." zuchtte ze en ging terug de badkamer binnen.
"Je wou toch niet weer een verfval maken hè? Ik heb jullie wel horen ruziën gisteren. Ik denk niet dat je vader dat leuk zal vinden...Ik ben voor. Wacht even, het is bijna klaar."
"Daar gaat mijn plan." zuchtte ze en ging terug de badkamer binnen.
"Je wou toch niet weer een verfval maken hè? Ik heb jullie wel horen ruziën gisteren. Ik denk niet dat je vader dat leuk zal vinden...Ik ben voor. Wacht even, het is bijna klaar."
"...Of toch niet." vervolgde hij. Hij had de douche nog kapotter gemaakt. "Laat mij maar; misschien dat ik er in slaag een simpele douche te repareren. Vreemd zou het zijn, een tienermeisje dat dat beter kan dan een volwassen man."
"Techniek is nooit mijn sterkste kant geweest."
"Wat is dat dan wel?"
"Andere dingen...Hoe denk je dat je ouders jou hebben gemaakt?"
"Zeg maar niks meer." zei ze en richtte zich op de douche. Die was in een oogwenk gemaakt en ze stopte er meteen ook de verf in.
"Nu naar school..." zei ze al zuchtend. "Wie zegt er dat? Ik hoopte eigenlijk dat je me vandaag zou rondleiden in het dorp. Je bent een pak aangenamer dan Aneirin"
"Papa vermoord me als hij erachter komt."
"Voor de tweede dag op rij maak je zo'n doucheval, je hebt niks meer te verliezen. En je bent veel te slim voor school."
"Techniek is nooit mijn sterkste kant geweest."
"Wat is dat dan wel?"
"Andere dingen...Hoe denk je dat je ouders jou hebben gemaakt?"
"Zeg maar niks meer." zei ze en richtte zich op de douche. Die was in een oogwenk gemaakt en ze stopte er meteen ook de verf in.
"Nu naar school..." zei ze al zuchtend. "Wie zegt er dat? Ik hoopte eigenlijk dat je me vandaag zou rondleiden in het dorp. Je bent een pak aangenamer dan Aneirin"
"Papa vermoord me als hij erachter komt."
"Voor de tweede dag op rij maak je zo'n doucheval, je hebt niks meer te verliezen. En je bent veel te slim voor school."
"Oké", had ze uiteindelijk gezegd. "Maar mijn ouders mogen niks te weten komen. Heb jij een auto?"
"Had ik gisteren niet gezegd dat ik de hele weg door de sneeuw heb afgelegd? Maar we kunnen er eentje van je ouders lenen, ik moest werk zoeken van je vader dus ik ben sowieso weg."
Hij ging snel zijn kleren aandoen en even later stapten ze in de auto.
"Had ik gisteren niet gezegd dat ik de hele weg door de sneeuw heb afgelegd? Maar we kunnen er eentje van je ouders lenen, ik moest werk zoeken van je vader dus ik ben sowieso weg."
Hij ging snel zijn kleren aandoen en even later stapten ze in de auto.