16: Lani's verhaal
Zo bleef het een hele tijd doorgaan. Rowin en Lani praatten amper nog tegen elkaar, enkel als het over de kinderen ging (af en toe slaagde Rowin er in Enoka mee te nemen voor een wandeling met de buggy, waarna Lani hem terug claimde om te zien of hij het nieuwe speeltuig leuk vond) deden ze dat. Gelukkig merkten Noa en Enoka (die bijna echte kleuters waren) er niet veel van.
Eén keer slaagde Rowin er in haar mee te nemen naar een show, een belangrijke.
Niet voor haar. Toen het nog maar juist was begonnen was ze al terug verdwenen. Nadien ging Rowin haar meteen zoeken en vond haar terug in de spelletjeszaal van de karaokebar.
"Hier zit je, ik wou met je de zware zwaarden doen en toen was je weg. Zeven dan maar", zei hij, mompelde iets en liet haar zweven.
Niet voor haar. Toen het nog maar juist was begonnen was ze al terug verdwenen. Nadien ging Rowin haar meteen zoeken en vond haar terug in de spelletjeszaal van de karaokebar.
"Hier zit je, ik wou met je de zware zwaarden doen en toen was je weg. Zeven dan maar", zei hij, mompelde iets en liet haar zweven.
"Rowin! Zet me neer! Sorry!"
"Oké dan."
Toen ze terug met haar voeten op de grond stond begon ze te vertellen.
"De babysitter belde. Ze klonk heel paniekerig maar voor ze wat kon zeggen werd er plots afgehaakt. Ik heb een slecht voorgevoel, er is iets."
"Oké dan."
Toen ze terug met haar voeten op de grond stond begon ze te vertellen.
"De babysitter belde. Ze klonk heel paniekerig maar voor ze wat kon zeggen werd er plots afgehaakt. Ik heb een slecht voorgevoel, er is iets."
"Toch niet weer dat gedoe dat er iets mis zou zijn met de jongens? Ze zijn twee jaar oud en kerngezond. Ze hebben helemaal geen ziektes die ze kunnen doorgeven aan vriendjes in de kleuterschool."
"Nee, dat niet. Dat heb ik ook al door, maar met Keola was het wel zo en mijn voorgevoel was juist, hij hangt hier nog ergens rond."
"Over wat heb je het allemaal? En wie is Keola?"
"Nee, dat niet. Dat heb ik ook al door, maar met Keola was het wel zo en mijn voorgevoel was juist, hij hangt hier nog ergens rond."
"Over wat heb je het allemaal? En wie is Keola?"
"Mijn dochter, moet nu zo'n 11 jaar oud zijn, of eigenlijk 314 - laat me uitspreken. Ik vertelde je dat er een vloek in mijn familie zit. Die is enkel nu al zo'n 11 jaar gebroken, en het is mijn schuld, die ene lampgeest waarvan ik het heb? Da's geen voorouder maar Safiya's vader, en hij is overduidelijk woedend omdat zijn vloek niet werkte."
Rowin keek haar ongelovig aan. "Wat wil je nu eigenlijk zeggen? Je hebt een dochter met een kwaadaardige lampgeest?"
"Ja, of, nee - laat me gewoon bij het begin beginnen."
Rowin keek haar ongelovig aan. "Wat wil je nu eigenlijk zeggen? Je hebt een dochter met een kwaadaardige lampgeest?"
"Ja, of, nee - laat me gewoon bij het begin beginnen."
"Ik weet niet meer echt hoe het allemaal begonnen...Dat heb ik zelf niet meegemaakt. Zo'n 500 jaar geleden moet er een of andere ontdekkingsreiziger schipbreuk geleden hebben en aangespoeld zijn op dit eiland, waar toen enkel mijn voorouders woonden."
Zij helpen hem opnieuw een boot te bouwen, en in ruil daarvoor gaf hij hen een van de enige voorwerpen die de schipbreuk overleeft hadden, een gouden olielamp die hij had verzameld op zijn reizen.
Omdat mijn voorouders geen belang hechten aan goud, raakte het ding echter al snel in de vergetelheid.
Omdat mijn voorouders geen belang hechten aan goud, raakte het ding echter al snel in de vergetelheid.
Tot ik er was, een kleine 200 jaar later. Ondanks mijn nogal lage stand was ik een van de meest populaire jonge vrouwen van het eiland, maar ik had geen interesse in trouwen. Ik wandelde hele dagen van hot naar her voor het vinden van mooie spullen. Bloemen die ik dan liet drogen, stenen, mooi gekleurde eierschalen, noem maar op - en zo vond ik op een dag ook de verloren gewaande olielamp in een grot.
Ik begon het stoffige, oude ding te kuisen. Al snel was er wat van de oude schoonheid zichtbaar, maar veel tijd om het te bewonderen was er niet.
Plotseling werd het gloeiend heet. Van de schrik liet ik het vallen. Het begon te zweven en er begon een paarse wolk uit te komen.
Er in zat een man genaamd Mavi. Felgroene ogen, donkerblauwe huid - dingen die ik nog nooit had gezien, laat staan gecombineerd. Meteen was ik gefascineerd door zijn sprookjesachtige looks. Hij leek ook gewoon...Goed. Hij leek me veel beter dan al die pummels van het eiland.
Hij dacht hetzelfde van mij, zei hij, en van het een kwam het ander. Mijn familie dacht er echter niet zo over en beschouwde hem als een slechte god, wat dat ook mocht zijn...
Desondanks ging onze relatie verder. In het geheim. In het begin leek alles perfect te gaan, het was gewoon ik, hij en de talloze geheime plekjes die we wisten te vinden. Het was perfect.
Desondanks ging onze relatie verder. In het geheim. In het begin leek alles perfect te gaan, het was gewoon ik, hij en de talloze geheime plekjes die we wisten te vinden. Het was perfect.
Mooie liedjes duren niet lang. Zo leuk bleek hij het niet te vinden, onze geheimdoenerij. Hij eiste dat ik met hem wegliep, maar ik weigerde.
"Ik wil niet!" bleef ik roepen in onze talloze ruzies. Maar het kwam altijd op hetzelfde neer: ik moest met hem mee naar weet ik veel waar, ik, een jong meisje op een eiland in het midden van de stille oceaan.
"Ik dacht ik haar eindelijk gevonden had. Een prachtige vrouw die voor me liegt, iemand die me niet ziet voor wat ik lijk te zijn: een lampgeest waarbij je gewoon drie wensen doet en je dan laat vallen. Blijkbaar was ik mis, maar dat zijn alle rotmensen ook. Want ik kan heel wat meer dan wensjes inwilligen."
"Ik kan doden, vervloeken, betoveren, en nog veel meer", schreeuwde hij. Toen maakte hij een beweging met zijn armen en rond hem heen was er een verblindend wit licht.
Het volgende moment werd ik wakker tussen een paar struiken. Ik herinnerde me vaag wat er was gebeurt en uit angst dat hij iets had gedaan, begon ik rond te vragen - hun reactie was niet wat ik verwachtte.
Ze zagen me wel, maar negeerden me. Degenen die me waardig genoeg vonden om op te reageren behandelden me als een stuk vuil en deden me hun klusjes opknappen.
Ik vluchtte naar mijn moeder en jongere zusje. Ons huis was overhoopgehaald en mijn moeder was woedend. "Dat monster waar je al een tijdje mee afspreekt! Hij heeft me ook zo'n ding gemaakt!"
Op mijn zusje, die toen nog erg jong was, na was heel mijn familie in djinns veranderd. Dat niet alleen. We werden ook niet meer ouder en werden door iedereen uitgebuit vanwege wat we waren. We werden uitgescholden. We verhuisden continu na het te erg werd in een dorp, en waren gedoemd dat tot in de eeuwigheid te blijven doen... Alsof Mavi me wou tonen hoe het voelde.
Ze zagen me wel, maar negeerden me. Degenen die me waardig genoeg vonden om op te reageren behandelden me als een stuk vuil en deden me hun klusjes opknappen.
Ik vluchtte naar mijn moeder en jongere zusje. Ons huis was overhoopgehaald en mijn moeder was woedend. "Dat monster waar je al een tijdje mee afspreekt! Hij heeft me ook zo'n ding gemaakt!"
Op mijn zusje, die toen nog erg jong was, na was heel mijn familie in djinns veranderd. Dat niet alleen. We werden ook niet meer ouder en werden door iedereen uitgebuit vanwege wat we waren. We werden uitgescholden. We verhuisden continu na het te erg werd in een dorp, en waren gedoemd dat tot in de eeuwigheid te blijven doen... Alsof Mavi me wou tonen hoe het voelde.
"Het vervolg ken je. Mijn familie beschuldigde me van alles en voornamelijk mijn moede pushte me iemand te zoeken, maar geen resultaat. Tot ik jou ontmoette.
Na die avond dat we elkaar ontmoetten, was ik kotsmisselijk. Ochtendmisselijkheid, van een zwangerschap. Van jou kon het nog niet zijn en omdat ik me na onze ontmoeting wat vreemd had gevoeld wist ik wat het was: Mavi's kind.Het vruchtje was meer dan 200 jaar lang niet gegroeid. Ik beviel in alle stilte, vandaar dat ik je maanden niet meer wou zien. Toen ze een paar weken oud was verdween ze plots. Vanaf toen wist ik het: Mavi hing nog ergens rond. Hij vond het niet leuk dat zijn vloek was verbroken en was uit op wraak. Wraak op mij, misschien op jou voor je bestaan. Omdat ik dat wou vermijden probeerde ik elk contact met je te verbreken, maar mijn familie wou dat ik een relatie met je begon in de hoop dat ze dan geen djinns meer zouden zijn, wat zij nog minder leuk vonden dan ik."
Na die avond dat we elkaar ontmoetten, was ik kotsmisselijk. Ochtendmisselijkheid, van een zwangerschap. Van jou kon het nog niet zijn en omdat ik me na onze ontmoeting wat vreemd had gevoeld wist ik wat het was: Mavi's kind.Het vruchtje was meer dan 200 jaar lang niet gegroeid. Ik beviel in alle stilte, vandaar dat ik je maanden niet meer wou zien. Toen ze een paar weken oud was verdween ze plots. Vanaf toen wist ik het: Mavi hing nog ergens rond. Hij vond het niet leuk dat zijn vloek was verbroken en was uit op wraak. Wraak op mij, misschien op jou voor je bestaan. Omdat ik dat wou vermijden probeerde ik elk contact met je te verbreken, maar mijn familie wou dat ik een relatie met je begon in de hoop dat ze dan geen djinns meer zouden zijn, wat zij nog minder leuk vonden dan ik."
"Waarom vertelde je dat niet meteen?"
"Waarom? "Hallo, ik ben Lani Mahi'Ai, ik ben 228 jaar oud en ben eens 203 jaar lang zwanger geweest van de dochter van mijn kwaadaardige lampgeest-vriendje, die je waarschijnlijk gaat vermoorden als jij mij leuk vindt." Daarom."
"Dus, Mavi..."
"Het gevoel dat hij ergens rondhangt en kwaad is is erger en erger beginnen worden naarmate ik meer contact met je zocht, ja, en het verergerde nog meer toen we trouwden en de tweeling kregen, en dan dat telefoontje...We moeten naar huis. Dat is waarschijnlijk wat hij wil, maar ik de babysitter en de jongens..."
"Waarom? "Hallo, ik ben Lani Mahi'Ai, ik ben 228 jaar oud en ben eens 203 jaar lang zwanger geweest van de dochter van mijn kwaadaardige lampgeest-vriendje, die je waarschijnlijk gaat vermoorden als jij mij leuk vindt." Daarom."
"Dus, Mavi..."
"Het gevoel dat hij ergens rondhangt en kwaad is is erger en erger beginnen worden naarmate ik meer contact met je zocht, ja, en het verergerde nog meer toen we trouwden en de tweeling kregen, en dan dat telefoontje...We moeten naar huis. Dat is waarschijnlijk wat hij wil, maar ik de babysitter en de jongens..."
"Wanneer komt Lani en die vent van haar nu thuis? Het is al een halfuur geleden dat dat babysittertje belde, ik zou haar nog een smoeten bellen maar ze zit ergens in de Australische outback..."
Plots zwaaide de deur open. Daarin verschenen Lani en Rowin. Terwijl Rowin een deel van de tweeling pakte en naar de kinderkamer bracht stond Lani rechtover hem.
"Jullie zijn dus toch gekomen."
"Waar is Keola?"
"Koala? We zijn op KIlokilo, niet in Australië. Wacht, Safiya bedoel je? Die licht op je zolder te slapen."
Plots zwaaide de deur open. Daarin verschenen Lani en Rowin. Terwijl Rowin een deel van de tweeling pakte en naar de kinderkamer bracht stond Lani rechtover hem.
"Jullie zijn dus toch gekomen."
"Waar is Keola?"
"Koala? We zijn op KIlokilo, niet in Australië. Wacht, Safiya bedoel je? Die licht op je zolder te slapen."
"Safiya? Je hebt haar dus echt ontvoerd?"
"Ontvoerd? Vadertje gespeeld en haar een goede opvoeding gegeven. Geef toe, je wou toch geen kind van een verachtelijke lampgeest."
"Ik ben nog steeds zelf een djinn, en Rowin ook..."
"Denk je dat ik dat niet weet? En die Rowin is geen djinn. Hij heeft er wat van weg door zijn bevuilde, gemengde stamboom. Dat is alles."
"Sorry dat alles zo is gelopen...Maar je moet begrijpen...Ik kon mijn familie niet zomaar achterlaten."
"Ontvoerd? Vadertje gespeeld en haar een goede opvoeding gegeven. Geef toe, je wou toch geen kind van een verachtelijke lampgeest."
"Ik ben nog steeds zelf een djinn, en Rowin ook..."
"Denk je dat ik dat niet weet? En die Rowin is geen djinn. Hij heeft er wat van weg door zijn bevuilde, gemengde stamboom. Dat is alles."
"Sorry dat alles zo is gelopen...Maar je moet begrijpen...Ik kon mijn familie niet zomaar achterlaten."
"Waarom niet? Dat doen mensen toch continu, hun 'dierbaren' achter laten? Wel, de mijne heeft dat gedaan toen ik als jongeman meer dan 800 jaar geleden in handen kwam van een magiër en die rotzak me opsloot. Geen haan die ernaar kraaide."
"Da's anders."
"Mijn familie hield van me. Dacht ik. Jij hield van me, dacht ik. Maar zodra er wat moeite moet worden gedaan is het teveel. Zei ik dat je ze nooit meer mocht terug zien? Je oh-zo-lieve-familie die jou nadien toch haatte omdat het wat meer moeite kostte dat niet te doen?"
"Mavi!"
"Naar het schijnt schiet er niet meer zoveel van over hè? Allemaal hebben ze zelfmoord gepleegd of zijn ze gestorven in een poging mijn vloek te verbreken. Zij deden hun best ondanks dat het jou, domme, domme schuld was. Jij die zogezegd van me hield. Die me aanvaardde. Die me niet zag voor een blauw monster."
"Mavi!" schreeuwde ze opnieuw.
"Wat? Je hield van me? Daarom dat je je voor me schaamde?"
"Ja, ik hield van me, alsjeblieft, als je me wilt doden of Rowin wilt doden ofzo...Dood dan allebei. Of keer terug in de tijd en maak me dan al dood, dan kan toch?"
"Je hebt pech. Enkel met mijn lamp, waaruit ik na eeuwen eindelijk ontsnapt ben."
"Sorry, Mavi, sorry..."
"Da's anders."
"Mijn familie hield van me. Dacht ik. Jij hield van me, dacht ik. Maar zodra er wat moeite moet worden gedaan is het teveel. Zei ik dat je ze nooit meer mocht terug zien? Je oh-zo-lieve-familie die jou nadien toch haatte omdat het wat meer moeite kostte dat niet te doen?"
"Mavi!"
"Naar het schijnt schiet er niet meer zoveel van over hè? Allemaal hebben ze zelfmoord gepleegd of zijn ze gestorven in een poging mijn vloek te verbreken. Zij deden hun best ondanks dat het jou, domme, domme schuld was. Jij die zogezegd van me hield. Die me aanvaardde. Die me niet zag voor een blauw monster."
"Mavi!" schreeuwde ze opnieuw.
"Wat? Je hield van me? Daarom dat je je voor me schaamde?"
"Ja, ik hield van me, alsjeblieft, als je me wilt doden of Rowin wilt doden ofzo...Dood dan allebei. Of keer terug in de tijd en maak me dan al dood, dan kan toch?"
"Je hebt pech. Enkel met mijn lamp, waaruit ik na eeuwen eindelijk ontsnapt ben."
"Sorry, Mavi, sorry..."
Rowin was een hele tijd met de jongens in de kinderkamer gebleven. Regelmatig hoorde hij zijn naam vallen tijdens Mavi en Lani's discussie.
Toen horde hij even niks meer, en daarna leek het wel alsof er een bom ontplofte in huis. Hij piepte snel door de deur en zag dat ze elkaar stonden te bedreigen met alle vloeken en betoveringen die ze kennen.
Hij moest iets ondernemen. Hij was nooit echt te weten gekomen tot wat ze in staat waren, maar hij had het gevoel dat het veel was.
Hij kroop de ladder op naar de zolder, in de hoop dat hij daar iets vond.
Toen horde hij even niks meer, en daarna leek het wel alsof er een bom ontplofte in huis. Hij piepte snel door de deur en zag dat ze elkaar stonden te bedreigen met alle vloeken en betoveringen die ze kennen.
Hij moest iets ondernemen. Hij was nooit echt te weten gekomen tot wat ze in staat waren, maar hij had het gevoel dat het veel was.
Hij kroop de ladder op naar de zolder, in de hoop dat hij daar iets vond.
Een wapen vond hij er niet. Wel een meisje.
Ze zat recht op haar bed met een groen slaapkleed aan en leek bijzonder opgewekt ondanks de huidige gebeurtenissen. "Hallo meneer", zei ze met een zwaar Arabisch accent en stak haar arm uit om hem naar boven te helpen.
Ze zat recht op haar bed met een groen slaapkleed aan en leek bijzonder opgewekt ondanks de huidige gebeurtenissen. "Hallo meneer", zei ze met een zwaar Arabisch accent en stak haar arm uit om hem naar boven te helpen.
"Jij moet Safiya zijn."
"Klopt."
"Ik ben Rowin, je zeg maar...Stiefvader."
"Oh, jij bent die man die papa zocht?"
"Ja. Hoe is je papa eigenlijk?"
"Geen idee, stak me op een kostschool. Heeft me enkel eens afgehaald nu. Ik hoor dat er mensen zijn die hem niet leuk vinden. Klinkt fijn."
Er was duidelijk iets mis met het meisje. Het was moeilijk om te doen, maar Rowin waagde het er toch op.
"Je moeder is beneden. En ze vindt je vader ook niet meer zo leuk."
"Klopt."
"Ik ben Rowin, je zeg maar...Stiefvader."
"Oh, jij bent die man die papa zocht?"
"Ja. Hoe is je papa eigenlijk?"
"Geen idee, stak me op een kostschool. Heeft me enkel eens afgehaald nu. Ik hoor dat er mensen zijn die hem niet leuk vinden. Klinkt fijn."
Er was duidelijk iets mis met het meisje. Het was moeilijk om te doen, maar Rowin waagde het er toch op.
"Je moeder is beneden. En ze vindt je vader ook niet meer zo leuk."
"Mag ik haar zien?"
"Eh..." Rowin rukte een ijzeren staaf los van het oude bed voor moest het mislukken en nam het mee. Toen hielp hij het meisje de ladder afdalen.
"Is dat ze?"
"Ja."
"Ze is mooi."
"Ja, ze is zeer mooi."
"En papa scheldt haar uit. Doet hij met de meeste vrouwen. Ook met mij soms."
"Zeg, meisje, als een min-of-meer volbloed djinn kan jij coole dingen hè? En je kan ze erg precies? Niet zoals ik, die het maar half en half kan?"
"Absoluut!"
"Zou je je papa willen verbannen, naar de Atacamawoestijn ofzo?"
"Eh..." Rowin rukte een ijzeren staaf los van het oude bed voor moest het mislukken en nam het mee. Toen hielp hij het meisje de ladder afdalen.
"Is dat ze?"
"Ja."
"Ze is mooi."
"Ja, ze is zeer mooi."
"En papa scheldt haar uit. Doet hij met de meeste vrouwen. Ook met mij soms."
"Zeg, meisje, als een min-of-meer volbloed djinn kan jij coole dingen hè? En je kan ze erg precies? Niet zoals ik, die het maar half en half kan?"
"Absoluut!"
"Zou je je papa willen verbannen, naar de Atacamawoestijn ofzo?"
Safiya staarde even door de glazen deur naar de gestaltes van haar ouders die paarse wolkjes op elkaar afvuurden. Toen voegde ze toe: "Graag. Is dat vreemd?"
"Ligt eraan. Het is misschien een beetje onmenselijk maar het beste wat ik kan verzinnen."
Verrassend genoeg stemde ze er mee in.
"Ligt eraan. Het is misschien een beetje onmenselijk maar het beste wat ik kan verzinnen."
Verrassend genoeg stemde ze er mee in.