Deel 2: Studie en bloed drinken
Ze had geluk. Die dag nog kwam ze hem tegen. "We moeten praten", zei ze tegen hem. Ze duwde hem zachtjes om hem te doen stoppen met lopen en Kaz keek haar verbaasd aan. "Je ogen...Je..."
"Ja ik ben een vampier ja. Een zeemeervampier, om precies te zijn. Dus, wanneer heb je me gebeten?"
Hij keek nog verbaasder dan ervoor. "Gebeten? Gebéten? Ik heb je niet gebeten, denk ik",
"Ik ben een vampier. Een vampier wordt een vampier via zijn of haar ouders of als hij of zij wordt gebeten door een andere vampier. Ik weet natuurlijk niet alles exact maar als ik mijn familiegeschiedenis bestudeer is de laatste en enige volbloedvampier in mijn familie mijn over- over- over- overgrootmoeder.*"
*De moeder van Brigan Tallyn, de vader van Will Planet en dus grootvader van Josine Planet - Alfredo.
"Ja ik ben een vampier ja. Een zeemeervampier, om precies te zijn. Dus, wanneer heb je me gebeten?"
Hij keek nog verbaasder dan ervoor. "Gebeten? Gebéten? Ik heb je niet gebeten, denk ik",
"Ik ben een vampier. Een vampier wordt een vampier via zijn of haar ouders of als hij of zij wordt gebeten door een andere vampier. Ik weet natuurlijk niet alles exact maar als ik mijn familiegeschiedenis bestudeer is de laatste en enige volbloedvampier in mijn familie mijn over- over- over- overgrootmoeder.*"
*De moeder van Brigan Tallyn, de vader van Will Planet en dus grootvader van Josine Planet - Alfredo.
Kaz zuchtte. "Dat wordt er gelooft ja, maar er zijn al duizenden verschillende gevallen bekend, waaronder jij. Wees gerust, onder die gevallen zitten er nog zeemeervampiers die duizenden jaren hebben geleefd, dat van die compilaties is om wezens angst aan te jagen. Ik denk dat het beter is als je niet meer tegen me praat. Je mag mijn O-positief drinken, hoor. In bepaalde supermarkten vindt je plasmavruchten, zijn ook goed voor ons", zei hij aan één stuk door en wandelde toen weg.
Ze merkte al snel dat er heel wat voorbeelden waren aan verbonden. Ze moest nu als bloeddrinkende vampier niet meer gaan vissen - waar ze echt een bloedhekel aan had - en voornamelijk 's nachts voelde ze zich...Superieur. Dan stroomde er een hoeveelheid magie en energie door haar lijf die ze nog nooit eerder gevoeld had, alsof ze alles aankon. Ze kon niet wachten om de voordelen van haar nieuwe zelf te ontdekken.
Ook moest ze zich nu niet meer zorgen maken om haar vaardigheden, 's nachts gingen die sneller vooruit als een hogesneldheidstrein. Daarom hadden demonstraties om iedereen's punten op te krikken weinig nut meer, en besloot ze het over een andere boeg te gooien: gewoon hun academiepunten die een boost krijgen. Ze kon het zelf ook wel gebruiken.
Ook moest ze zich nu niet meer zorgen maken om haar vaardigheden, 's nachts gingen die sneller vooruit als een hogesneldheidstrein. Daarom hadden demonstraties om iedereen's punten op te krikken weinig nut meer, en besloot ze het over een andere boeg te gooien: gewoon hun academiepunten die een boost krijgen. Ze kon het zelf ook wel gebruiken.
Aanvankelijk had ze niet veel succes. Niet veel mensen waren het erover eens dat iedereen goede punten zou mogen halen, als je werkt heb je dat sowieso, en Dendronephtya nam ook niet elk 'kunstwerk' van haar even serieus, in de vorm dat het vaak wel degelijk op niks trok en bij veel mensen stond ze nu niet op een goed blaadje daardoor.
Dat haar demonstratie daarom wat ruig werd en ze het moest afleggen tegen wat medestudenten - en professoren - in de vorm van vuistslagen, deerde haar echter niet. Alles voor een goede zaak.
Dat haar demonstratie daarom wat ruig werd en ze het moest afleggen tegen wat medestudenten - en professoren - in de vorm van vuistslagen, deerde haar echter niet. Alles voor een goede zaak.
Haar demonstratie bleek achter een tijdje toch te lukken. Want, komaan, wie heeft er nu geen hekel aan - compleet oneerlijke - buizen voor examens? Iedereen, of toch veel mensen, en die waren dan ook aanwezig. Inclusief een vrouw die als extra statement besloot zo naakt als een baby als een gekkin rond te rennen.
Ze won. Niet op een menslievende manier maar ze won. Doodmoe van het rondlopen met een bordje en speeches houden - "Wij eisen goeie punten! Er worden gewoon de verkeerde vragen gesteld!" - besloot ze nog even piano te spelen. Het was nacht, en ze hield van de nacht, hoe vermoeid ze ook mocht zijn, ze ging een nacht niet laten gaan.
De dagen gingen verder. Haar demonstratie en het positieve gevolg daarvan hadden haar zo'n motivatie gegeven dat ze nu altijd naar de lessen ging, hoe saai die ook mochten zijn. Ze was nu eenmaal meer van het type dat zélf de dingen ontdekt en inoefent, in de plaats van de hele dag naar een lelijke professor te luisteren.
Na haar lessen ging ze vaak naar de Geroosterde Getoaste Bonen koffieshop, naast de Grotto. Net zoals overal kwam ze daar Kaz niet tegen, die ze niet meer had gezien.
Na haar lessen ging ze vaak naar de Geroosterde Getoaste Bonen koffieshop, naast de Grotto. Net zoals overal kwam ze daar Kaz niet tegen, die ze niet meer had gezien.
Niet dat dát een probleem was! Op de universiteit zitten veel leerlingen, en veel van die leerlingen zijn niet-kotslelijke jongemannen, waarvan het grootste deel - allemaal behalve Hank en Kaz- lekker, zoet, warm, stromend bloed heeft. Ze beet hem. Zij vonden het niet erg (behalve dat ze daarna flauwvielen en de les misten) en zij vond het niet erg. Niemand het er last van. Behalve de schandaalbladen die ruzie maakten om de scoop: "Zeemeervampier Dendronephtya Alfredo heeft iemand gebeten!"
Toen was het tijd voor het eindexamen. Eindelijk, dacht ze, en hoopte dat ze dan terug naar huis kon. Ze ging het hier wel missen, hoor. Enkel miste ze haar broertjes en ouders wel meer. Ze miste zelf Mare, haar...Tja, wat is zij? Aneirin's pop die niet veel meer weg heeft van een pop.
Ze holde dus van gebouw naar gebouw, wat erg snel ging, om haar examens af te leggen. Het ging erg goed: ze was naar haar gevoel voor alles met vlag en wimpel geslaagd, zelfs suikersculpturen!
Ze holde dus van gebouw naar gebouw, wat erg snel ging, om haar examens af te leggen. Het ging erg goed: ze was naar haar gevoel voor alles met vlag en wimpel geslaagd, zelfs suikersculpturen!
Toen was het tijd voor plezier. Geen lessen en studeren meer, gewoon veel te veel vrij tijd. Zodra de zon onder ging ging ze naar de bowling, waar ze tot haar ergernis niet alleen was. "Je doet het verkeerd"
"Als het het juiste resultaat geeft is het niet verkeerd",
"Je zal zien, het zal in de goot belanden",
In haar ooghoek zag ze een jongen met blauwe krullen - overduidelijk gekleurd, het was voor de rest een mens - en kleine oogjes.
"Zeg, geven je ogen zo'n licht omdat je nog mooier straalt dan de zon, of ben je simpelweg een verschrikkelijk mooi meisje?" zei hij toen. Schitterende openingszin, dacht Tya, en terwijl ze de bowlingbal nog steeds in haar handen hield draaide ze met haar ogen.
"Je kan niet naar de zon kijken, maakt je blind. Ik ben trouwens een vampier, een vampier die in staat is je helemaal leeg te zuigen en ervoor te zorgen dat jij in de goot belandt",
"Als het het juiste resultaat geeft is het niet verkeerd",
"Je zal zien, het zal in de goot belanden",
In haar ooghoek zag ze een jongen met blauwe krullen - overduidelijk gekleurd, het was voor de rest een mens - en kleine oogjes.
"Zeg, geven je ogen zo'n licht omdat je nog mooier straalt dan de zon, of ben je simpelweg een verschrikkelijk mooi meisje?" zei hij toen. Schitterende openingszin, dacht Tya, en terwijl ze de bowlingbal nog steeds in haar handen hield draaide ze met haar ogen.
"Je kan niet naar de zon kijken, maakt je blind. Ik ben trouwens een vampier, een vampier die in staat is je helemaal leeg te zuigen en ervoor te zorgen dat jij in de goot belandt",
"Raak!"
De jongen rende weg, intussen bang van haar omdat ze het wel degelijk kon en natuurlijk wegens die doodsbedreiging. Dendronephtya liet de bowlingbaan voor wat het was en liep hem achterna, naar de bar. "Niet zo snel jij!" riep ze. "Ik zag die ader wel!"
De jongen had amper tijd om te reageren. Dendronephtya greep zijn arm vast en zette haar tanden er in, het lekkere bloed dat er onmiddelijk uitspoot opdrinkend. "Aah! Aaaaaaaaah! Stop het, je doe- Aaaah!" schreeuwde hij. "Sorry", zei ze zodra ze klaar was. "Ik had dorst, het was te verleidelijk. Mijn rugzak staat daar, er zit een verbandkoffertje in. je moet maar niet zo lekker zijn", de jongen keek haar geschrokken aan, met ogen die niet meer zeggen dan "Jij bent gestoord!" en toen strompelde hij naar haar rugzak. Gelukkig was er niet al te veel volk.
De jongen had amper tijd om te reageren. Dendronephtya greep zijn arm vast en zette haar tanden er in, het lekkere bloed dat er onmiddelijk uitspoot opdrinkend. "Aah! Aaaaaaaaah! Stop het, je doe- Aaaah!" schreeuwde hij. "Sorry", zei ze zodra ze klaar was. "Ik had dorst, het was te verleidelijk. Mijn rugzak staat daar, er zit een verbandkoffertje in. je moet maar niet zo lekker zijn", de jongen keek haar geschrokken aan, met ogen die niet meer zeggen dan "Jij bent gestoord!" en toen strompelde hij naar haar rugzak. Gelukkig was er niet al te veel volk.
Even later keerde hij terug, zonder verband. "Mijn arm is al genezen", zei hij. "Eh, ja, natuurlijk! Vampieren kunnen iets in de winkel kopen dat ze moeten opdrinken en als ze dan iemand bijten werkt dat als geneesmiddel",
Nu was hij het die met zijn ogen draaide. Hij keek naar zijn arm, die niet bloedde, maar geloofde het niet. "Dat meen je niet",
"Nee, ik meen het echt!"
Nu was hij het die met zijn ogen draaide. Hij keek naar zijn arm, die niet bloedde, maar geloofde het niet. "Dat meen je niet",
"Nee, ik meen het echt!"
"Misschien kun je zelf een vampier worden, en kan je het middeltje zelf uitproberen..." zei ze. Haar stem was opeens overgeschakeld van een doodgewone, simpele, vrij hoge stem die ingesteld stond op 'overtuigen' naar een zwoele stem. Ze pakte zijn hand vast en fluisterde het tussen zijn blauwe lokken in zijn oor. Hij stribbelde niet eens tegen, ondanks de eerdere doodsbedreiging en de beet.
Toen kuste ze hem, waarschijnlijk even impulsief als wanneer Kaz niet zo lang geleden haar kuste. Het maakte niet uit. Dit zou gewoon een leuke onenightstand worden, morgen vertrok ze toch naar huis.
Eerst was hij geschrokken. Even hoopte dat hij door het aantal drankjes dat hij al op had haar toch terug zou kussen, maar tevergeefs.
Eerst was hij geschrokken. Even hoopte dat hij door het aantal drankjes dat hij al op had haar toch terug zou kussen, maar tevergeefs.
Hij duwde haar meteen van zich af. "Dat meen je toch niet? Eerst bedreig je me met de dood, dan bijt je mijn arm kapot, dan ga je in mijn oor fluisteren en dan denk je dat het oké is om mij te zoenen? Ik ken niet eens jouw naam, echt..."
De jongen duwde Tya opzij en wandelde weg. "Nee, wacht!" riep ze, en ging terug voor hem gaan staan. "Vergeef me, oké? Ik ben nog niet zo lang een vampier, en dat doet vreemde dingen, en..."
"Hou op, je hebt een coole haarkleur maar hou op, oké? Ik praat niet met freaks",
Inderdaad. Een freak, dat was ze. Een paarse zeemeervampier met blauwe dreadlocks. kan het nog vreemder?
De jongen duwde Tya opzij en wandelde weg. "Nee, wacht!" riep ze, en ging terug voor hem gaan staan. "Vergeef me, oké? Ik ben nog niet zo lang een vampier, en dat doet vreemde dingen, en..."
"Hou op, je hebt een coole haarkleur maar hou op, oké? Ik praat niet met freaks",
Inderdaad. Een freak, dat was ze. Een paarse zeemeervampier met blauwe dreadlocks. kan het nog vreemder?
Ze ging dan maar terug naar haar gebouw en ging gaan slapen. Dit was de ergste avond ooit geweest, dat wist ze zeker.
Een paar uur later zwaaide een van die rotmedestudenten van haar plots de deur open en haar 'nacht-'rust was dus al verstoord.
"Slaap jij nog? Ik dacht, het is al elf uur..."
"Jaja ik ben wakker. Wat is het?"
"De rapporten zijn aangekomen",
Meer moest hij niet zeggen. Dendronephtya sprong recht en pakte het rapport dat hij vast had. "Dendronephtya Alfredo...Een...Tien!
Ik ben geslaagd! Ik heb mijn graad! Oh, ik moet mama bellen!"
"Jij lijkt me niet echt het type op je ouders te bellen",
"Sta jij hier nog? Ga weg! Ik ben zo blij! Geef me de telefoon!"
"Maar ik moest toch weg?"
"Telefoon!"
"Oh, oké..." de jongen ging toen echt weg.
Een paar uur later zwaaide een van die rotmedestudenten van haar plots de deur open en haar 'nacht-'rust was dus al verstoord.
"Slaap jij nog? Ik dacht, het is al elf uur..."
"Jaja ik ben wakker. Wat is het?"
"De rapporten zijn aangekomen",
Meer moest hij niet zeggen. Dendronephtya sprong recht en pakte het rapport dat hij vast had. "Dendronephtya Alfredo...Een...Tien!
Ik ben geslaagd! Ik heb mijn graad! Oh, ik moet mama bellen!"
"Jij lijkt me niet echt het type op je ouders te bellen",
"Sta jij hier nog? Ga weg! Ik ben zo blij! Geef me de telefoon!"
"Maar ik moest toch weg?"
"Telefoon!"
"Oh, oké..." de jongen ging toen echt weg.
Ze had nu nog een volledige dag, de zaterdag. Pas 's avonds ging ze naar huis vertrekken. Ze ging terug naar de geroosterde en getoaste bonen koffieshop, waar ze 'de blauwharige jongen' tegenkwam. Ze vermeed hem, maar deze keer was hij het die haar achterna rende. "Hé, wacht! Ik begrijp je! Niet echt, maar...Ik kan het je vergeven. Je bent trouwens echt wel een mooi meisje",
Het was de eerste keer dat iemand, naast haar ouders, haar mooi noemde. "Vergeten en vergeven? Je zoent trouwens goed" Tya knikte gelukkiger dan ooit, en ze bezegelden hun nieuwe liefde meteen met een foto.
Het was de eerste keer dat iemand, naast haar ouders, haar mooi noemde. "Vergeten en vergeven? Je zoent trouwens goed" Tya knikte gelukkiger dan ooit, en ze bezegelden hun nieuwe liefde meteen met een foto.
En daarna een spelletje sappong. Weeral dacht Cid - zijn naam - Tya de les te kunnen spellen. "Kijk, zo gooi je dat balletje!"
"Pas maar op, gisteren heb je al eens jezelf belachelijk gemaakt wanneer je zei dat de bal in de goot zou terechtkomen en er vier kegels omlagen. Kom aan, gooi!"
Hij gooide. Ernaast.
"Pas maar op, gisteren heb je al eens jezelf belachelijk gemaakt wanneer je zei dat de bal in de goot zou terechtkomen en er vier kegels omlagen. Kom aan, gooi!"
Hij gooide. Ernaast.
"Je moet echt stoppen met jezelf te overschatten, en mij te onderschatten. Of wil je anders nog wat tandafdrukken in je arm?" vroeg ze plagerig. Cid deinsde al achteruit. "Nee", zei hij, en begon al bijna weg te rennen wanneer Tya dichterbij kwam. "Te laat!" zei ze en greep zijn arm vast. "Nee, het doet pijn! Stop het!"
"Watje!" zei ze, en deed haar tanden nog wat dieper in zijn arm.
"Watje!" zei ze, en deed haar tanden nog wat dieper in zijn arm.
Gelukkig deed het minder pijn dan gedacht en kon hij er mee lachen. daarnaast was Dendronephtya's maag weer gevuld.
"Sorry, ik moet weg. de bus naar Bridgeport vertrekt over een halfuur, en ik moet nog inpakken", zei hij nadien. Er hing aan de muur een lijst met een vertrekuren van de bussen en inderdaad, hij loog dus niet. "Oké, daag, bel je me nog?" zei ze, en kuste hem. Daarna liep Cid weg.
Lang treurde ze niet. Uit pure nieuwsgierigheid nam ze een kijkje in het wetenschapslab. Ze werd even vreemd aangekeken door een stel nerds die een zeemeervampier die bekend staat om haar succesvolle demonstraties niet in hun paradijs verwachtten, maar trok zich er niks van aan en stortte zich op een van de toestellen. "Ik heb hier al boeken over gelezen, het moet lukken", zei ze in zichzelf en met succes voerde ze wat experimenten uit op planten.
"Sorry, ik moet weg. de bus naar Bridgeport vertrekt over een halfuur, en ik moet nog inpakken", zei hij nadien. Er hing aan de muur een lijst met een vertrekuren van de bussen en inderdaad, hij loog dus niet. "Oké, daag, bel je me nog?" zei ze, en kuste hem. Daarna liep Cid weg.
Lang treurde ze niet. Uit pure nieuwsgierigheid nam ze een kijkje in het wetenschapslab. Ze werd even vreemd aangekeken door een stel nerds die een zeemeervampier die bekend staat om haar succesvolle demonstraties niet in hun paradijs verwachtten, maar trok zich er niks van aan en stortte zich op een van de toestellen. "Ik heb hier al boeken over gelezen, het moet lukken", zei ze in zichzelf en met succes voerde ze wat experimenten uit op planten.
De tijd ging vliegensvlug. Ze was helemaal verzonken in het analyseren van planten wanneer ze plots een sms'je kreeg van een huisgenoot van haar. "Je bus is er al!"
"Shit", dacht ze en rende meteen naar het gebouw waar ze haar (al gemaakte) valies van haar bed pakte en terug naar buiten rende, naar de bus.
Het was tijd om terug naar huis te gaan, met een graad in de kunstwetenschappen op zak en twee ex-liefjes.
"Shit", dacht ze en rende meteen naar het gebouw waar ze haar (al gemaakte) valies van haar bed pakte en terug naar buiten rende, naar de bus.
Het was tijd om terug naar huis te gaan, met een graad in de kunstwetenschappen op zak en twee ex-liefjes.