Deel 7: Rowin
Gelukkig had ze het wiegje voordien al geïnstalleerd, waardoor ze haar nieuwe kleine schat er onmiddellijk in kon leggen. De kleine Rowin viel vrijwel onmiddellijk in slaap.
Ze voelde er zich een tikkeltje slecht bij, maar als Fionan en Rowin sliepen deed ze er niet moeilijk over even de babysitter te bellen en er zelf op uit te gaan. Het was lang geleden dat ze had paard gereden, té lang. De onverminderde snelheid waar aan Mauve gallopeerde, de wind tussen haar paarse haren - het voelde alsof ze thuiskwam en neerviel in haar eigne bedje na een veel te lange reis. Zelfs het gehobbel voelde simpelweg comfortabel en aangenaam aan.
Ze voelde er zich een tikkeltje slecht bij, maar als Fionan en Rowin sliepen deed ze er niet moeilijk over even de babysitter te bellen en er zelf op uit te gaan. Het was lang geleden dat ze had paard gereden, té lang. De onverminderde snelheid waar aan Mauve gallopeerde, de wind tussen haar paarse haren - het voelde alsof ze thuiskwam en neerviel in haar eigne bedje na een veel te lange reis. Zelfs het gehobbel voelde simpelweg comfortabel en aangenaam aan.
Een route had ze niet. Ze spoorde Mauve gewoon aan, en weg waren de twee. Ze was van plan uiteindelijk bij de manege te eindigen waar er preselecties waren van een wereldkampioenschap veldrijden (de paardenvariant). Pauzeren deed ze in het park, waar ze snel wat trucjes toonde aan de voorbijgangers. Die arme wezens schrokken zich dood wanneer ze dachten dat Scarlett af Mauve ging vallen, wat gelukkig niet gebeurde.
Toen ze juist van plan was verder te gaan naar de manege, reed ze langs iemand. Haar zusje Eolande zat doodleuk in het midden van het park te spelen, om halfvier. "Moet jij niet op school zijn? En weten mama en papa dat je hier bent?"
"We waren vroeger gedaan waardoor ik al naar hier ben kunnen gaan. En nee."
"Moet je dan niet thuis zijn?"
"Moet jij niet thuis zijn? Of ben je die twee kleine dingen nu al beu?"
"Nee, ik wil gewoon wat tijd voor mezelf", zei ze kortaf en reed verder.
"We waren vroeger gedaan waardoor ik al naar hier ben kunnen gaan. En nee."
"Moet je dan niet thuis zijn?"
"Moet jij niet thuis zijn? Of ben je die twee kleine dingen nu al beu?"
"Nee, ik wil gewoon wat tijd voor mezelf", zei ze kortaf en reed verder.
Ze had nog nooit een veldloopwedstrijd gedaan, maar toch ging ze om te winnen. Wat niet gebeurde, uiteraard. Ze was goed maar die maanden van niet op een paard gezeten te hebben lieten hun sporen na. Ze werd uiteindelijk vijfdde - zeer goed, maar niet gewonnen dus, ook niet naar de volgende ronde - en won een duizendtal simdollars.
Toen ze terug thuiskwam dacht ze terug aan Eolande's opmerking. Ze had het met zoveel logica gezegd, de logica en onschuldigheid en waarheid tegelijk dat enkel een kind kan hanteren. Maar ze had wel gelijk. Ze probeerde zoveel mogelijk tijd met haar zoontjes door te brengen, maar soms had ze nu eenmaal nood aan tijd voor zichzelf. En het ging allemaal verrassend vlot, Fionan kon het meeste al zelf en Rowin was vrij makkelijk.
Zo gingen de maanden dus voorbij. Het lieve, kleine baby'tje dat Rowin eerst was veranderde in een rondkruipende peuter met een bos aardbeiblond haar en Scarlett had haar leven eindelijk op de rails.
Zo gingen de maanden dus voorbij. Het lieve, kleine baby'tje dat Rowin eerst was veranderde in een rondkruipende peuter met een bos aardbeiblond haar en Scarlett had haar leven eindelijk op de rails.
Hij moest, naast simpele basisverzorging, ook wel wat aanleren. Waar ze dan weer tijd instak. Het leren stappen ging een pak vlotter als bij broer Fionan, maar toch. Gelukkig viel dat allemaal nog mee en kon ze af en toe snel Mauve opspringen en de bossen rond het meer inrijden.
Tot dat de vaste babysitter zelf een leven opbouwde en ouder werd en ze die dus kwijt was, en een andere vinden was verschrikkelijk moeilijk. De laatste paar jaren was er een babyboom geweest, en daarvoor was het vrij stil - jonge studenten die een extra zakcentje wouden waren er bijna niet. Ze probeerde zoveel mogelijk beroep te doen op haar ouders en Rachel, die ze 's ochtends vroeg snel belde tussen het gekrijs van Fionan en gehuil van Rowin door. Maar helaas.
Bye, paardrijden - tijdelijk toch. Binnenkort ging Fionan naar school. Er was eindelijk een kleuterschool in Farraige Ghleann opgericht, vanwege de vele kleuters die het eiland nu telde. Dag in dag door was Scarlett bezig met 'haar jongens' om dan niet eens de energie meer te hebben om het deken op te heffen en als een blok in slaap te vallen 's avonds.
Totdat ze zich plots die ene persoon herinnerde. Hij was werkloos zover ze wist, had geen kinderen maar zou graag wel wat tijd met zijn zoontje doorbrengen. Megen. Die belde ze dan maar op. "Dus, wil je nu serieus dat ik bij je kom wonen en je help Fionan op te voeden? Als een gezinnetje?"
"...En Rowin. Maar fout. Ik wil dat je een vaste, onbetaalde babysitter bent met inwoning."
"Dus?"
"Dus je slaapt in een veldbed in de kelder. Bij Elanor en Sophia. Jouw oude kamer is de kinderkamer geworden."
"Oh...Maar wie is Rowin?"
"Mijn andere zoontje. Van Caelin."
"...En Rowin. Maar fout. Ik wil dat je een vaste, onbetaalde babysitter bent met inwoning."
"Dus?"
"Dus je slaapt in een veldbed in de kelder. Bij Elanor en Sophia. Jouw oude kamer is de kinderkamer geworden."
"Oh...Maar wie is Rowin?"
"Mijn andere zoontje. Van Caelin."
"Ik ga niet voor die klootzak zijn kind zorgen", had Megen willen zeggen. Maar hij hield zichzelf tegen.
"Waarom wist ik dat niet?"
"Omdat je geïsoleerd leeft op een klein eilandje midden in de zee, misschien? Ja, het is Caelin's zoontje. Maar die leugenaar weet het niet eens en hij lijkt niet op hem. Denk ik."
"Waarom wist ik dat niet?"
"Omdat je geïsoleerd leeft op een klein eilandje midden in de zee, misschien? Ja, het is Caelin's zoontje. Maar die leugenaar weet het niet eens en hij lijkt niet op hem. Denk ik."
Gelukkig stemde hij in. Megen was waarschijnlijk gewoon dolgelukkig dat hij zijn zoontje kon zien en eindelijk zijn fouten uit het verleden kon goedmaken. En het gaf alleen maar positief resultaat in het algemeen: Rowin leerde lopen.
Toen werd Fionan's zesde verjaardag gevierd. "Goh...Hij is al zes. Dat maakt mij al vierentwintig", realiseerde Scarlett zich. "Het is toch niet aan me te zien hè?"
Megen stelde haar gelukkig meteen gerust. "Moest je in de prehistorie leven, ja. Dan was je nu een grijze oma. Maar er is niks mis met je."
"Zes jaar geleden had je anders gesproken."
"Ik heb begrepen dat je me niet wilt, en logisch ook", kaatste Megen terug en daar stopte het gesprek.
Scarlett kon echter niet klagen. Fionan, die zijn kleutertijd tussen dieren heeft doorgebracht, speelde toen hij niet op school zat godganse dagen met Elanor, Mauve en Sophia. Het was minstens een even grote dierenvriend als zijn moeder.
Megen stelde haar gelukkig meteen gerust. "Moest je in de prehistorie leven, ja. Dan was je nu een grijze oma. Maar er is niks mis met je."
"Zes jaar geleden had je anders gesproken."
"Ik heb begrepen dat je me niet wilt, en logisch ook", kaatste Megen terug en daar stopte het gesprek.
Scarlett kon echter niet klagen. Fionan, die zijn kleutertijd tussen dieren heeft doorgebracht, speelde toen hij niet op school zat godganse dagen met Elanor, Mauve en Sophia. Het was minstens een even grote dierenvriend als zijn moeder.