Deel 5: Toch
Het was een paar dagen na het huwelijksaanzoek. De details hadden ze nog niet besproken, maar er was besloten dat ze over enkele weken in het huwelijksbootje zouden stappen. Natuurlijk was dit maar een plan, er kon altijd nog iets tussenkomen.
Scarlett was Mauve aan het verzorgen. Caelin wou naar haar toegaan en vragen of ze een bord van haar heerlijke crêpes kon maken. Toen hoorde hij juist zijn gsm trillen in de zak van zijn kamerjas.
"Ja, wie is het?" vroeg hij, en herkende vervolgens de hese, stille stem meteen. "Ailane! Waarom bel je nu? Scarlett is vlakbij." riep hij, om meteen over te gaan naar fluisteren.
Scarlett was Mauve aan het verzorgen. Caelin wou naar haar toegaan en vragen of ze een bord van haar heerlijke crêpes kon maken. Toen hoorde hij juist zijn gsm trillen in de zak van zijn kamerjas.
"Ja, wie is het?" vroeg hij, en herkende vervolgens de hese, stille stem meteen. "Ailane! Waarom bel je nu? Scarlett is vlakbij." riep hij, om meteen over te gaan naar fluisteren.
Natuurlijk begon ze er meteen over. Ze deed haar best om het dreigend te laten klinken, maar het leek onmogelijk. Ze was nu eenmaal een magere, stille, breekbare jonge vrouw die meer weg heeft van een muis.
"Ik heb het je gisterenavond toch al gezegd? Alles is in orde. Na duizenden mails van Scarlett waarin ze hem wanhopig om hulp smeekt omdat Fionan ernstig ziek is, komt hij onmiddellijk af. Dan pakken we hem. Wat? Nee, dat is de enige manier, hem hiernaartoe lokken. Niemand behalve hijzelf weet zijn adres, zelfs Scarlett niet. Ik heb in al haar bestanden en brieven gekeken, niks. Met opzoeken kom ik ook niet ver. Dus, vanavond of morgen hebben we hem. Oké? Vergeet niet op tijd te komen met je auto, zodat als ik hem heb neergeslagen meteen weg kan stoppen en dan rijden we weg."
"Ik heb het je gisterenavond toch al gezegd? Alles is in orde. Na duizenden mails van Scarlett waarin ze hem wanhopig om hulp smeekt omdat Fionan ernstig ziek is, komt hij onmiddellijk af. Dan pakken we hem. Wat? Nee, dat is de enige manier, hem hiernaartoe lokken. Niemand behalve hijzelf weet zijn adres, zelfs Scarlett niet. Ik heb in al haar bestanden en brieven gekeken, niks. Met opzoeken kom ik ook niet ver. Dus, vanavond of morgen hebben we hem. Oké? Vergeet niet op tijd te komen met je auto, zodat als ik hem heb neergeslagen meteen weg kan stoppen en dan rijden we weg."
"Maar..."
"Ja, ik weet het. Het had sneller moeten gaan, maar ik kon niet tot ze me vertrouwde. Ik denk dat ze het door had, en daarom me weg hield van alles. Nu is dat voorbij, wat een vals huwelijksaanzoek wel niet kan doen. We hebben hem bijna, Ailane. Wees gerust."
Het gesprek ging nog even duren. Natuurlijk vroeg ze daar naar, daar was het natuurlijk om te doen.
"Ik denk dat hij het brouwsel nog heeft, ja, of tenminste een beetje ervan. Scarlett heeft er denk ik nooit wat van gezegd. Of hij het nu heeft of niet, wraak zal er zijn."
"Met wie bel je Caelin?" onderbrak Scarlett plotseling. Ze was blijkbaar toch niet helemaal gefocust op Mauve.
"Och, niemand. Een of andere verkoper, het was wel interessant eigenlijk", loog hij, zei dan nog snel Ailane gedag en hing op. Hopelijk had Scarlett niet te veel gehoord.
"Ja, ik weet het. Het had sneller moeten gaan, maar ik kon niet tot ze me vertrouwde. Ik denk dat ze het door had, en daarom me weg hield van alles. Nu is dat voorbij, wat een vals huwelijksaanzoek wel niet kan doen. We hebben hem bijna, Ailane. Wees gerust."
Het gesprek ging nog even duren. Natuurlijk vroeg ze daar naar, daar was het natuurlijk om te doen.
"Ik denk dat hij het brouwsel nog heeft, ja, of tenminste een beetje ervan. Scarlett heeft er denk ik nooit wat van gezegd. Of hij het nu heeft of niet, wraak zal er zijn."
"Met wie bel je Caelin?" onderbrak Scarlett plotseling. Ze was blijkbaar toch niet helemaal gefocust op Mauve.
"Och, niemand. Een of andere verkoper, het was wel interessant eigenlijk", loog hij, zei dan nog snel Ailane gedag en hing op. Hopelijk had Scarlett niet te veel gehoord.
Daarna ging hij terug naar binnen.
Ze had er niks over gezegd, maar ze zweerde dat ze weer die naam had gehoord: Ailane. Caelin's mysterieuze zo gezegde zus, die hij toch erg lang belde om een raar mens te zijn dat je beter vermijd. Voor de rest had ze niks verstaan, Caelin sprak te stil en er vlak naast gaan staan was iets je opvallend geweest. Ze had geen zin in ruzie, zeker als het mogelijk helemaal niks was. Ze gingen trouwen, waren gelukkig, alles ging goed.
Voor de rest van de dag deed ze niet veel. Ze zwom in het meer, viste haar maaltijden voor de dag bij elkaar. Caelin zat de hele tijd binnen, rekeningen betalen, zei hij.
Ze had er niks over gezegd, maar ze zweerde dat ze weer die naam had gehoord: Ailane. Caelin's mysterieuze zo gezegde zus, die hij toch erg lang belde om een raar mens te zijn dat je beter vermijd. Voor de rest had ze niks verstaan, Caelin sprak te stil en er vlak naast gaan staan was iets je opvallend geweest. Ze had geen zin in ruzie, zeker als het mogelijk helemaal niks was. Ze gingen trouwen, waren gelukkig, alles ging goed.
Voor de rest van de dag deed ze niet veel. Ze zwom in het meer, viste haar maaltijden voor de dag bij elkaar. Caelin zat de hele tijd binnen, rekeningen betalen, zei hij.
Tot hij plots naar buiten kwam met Fionan, die hij in de tuin zette om het jongetje te laten spelen, dan terug naar binnen ging, even later terug naar buiten kan en met Mauve wegreed.
"Naar waar ga je?" vroeg ze snel.
"Springwedstrijd", zei hij kortaf en spoorde Mauve aan om sneller te galopperen. Toen was hij weg.
"Naar waar ga je?" vroeg ze snel.
"Springwedstrijd", zei hij kortaf en spoorde Mauve aan om sneller te galopperen. Toen was hij weg.
Ze hoorde niks meer van hem. Ze geloofde nu wel dat hij inderdaad naar die wedstrijd was, maar juist wanneer ze als haar wantrouwen opzij had gegooid had hij terug contact met die Ailane en hoe langer hij wegbleef, hoe meer haar wantrouwen groeide.
Nogmaals deed ze een poging Fionan zelfstandig zijn eerste stapjes te doen zetten, een anderhalve meter lukte, toen viel hij.
Plots hoorde ze het geluid van een stoppende auto. Ze kon vanuit de donkere achtertuin geen details zien, maar het was een donkere gedaante. Zeker niet Caelin, wiens blonde haar soms bijna reflecterend is.
Nogmaals deed ze een poging Fionan zelfstandig zijn eerste stapjes te doen zetten, een anderhalve meter lukte, toen viel hij.
Plots hoorde ze het geluid van een stoppende auto. Ze kon vanuit de donkere achtertuin geen details zien, maar het was een donkere gedaante. Zeker niet Caelin, wiens blonde haar soms bijna reflecterend is.
"Een inbreker", slikte ze. Ze pakte Fionan op en wandelde langs de carport naar de voordeur. Daar stokte haar adem bijna in haar keel. "Megen..." lispelde ze, niet wetend wat ze ervan moest denken. Toen hoorde ze Mauve er plots aankomen en dook ze naar beneden.
Ailane zou er al lang moeten zijn en nu dreigde alles in de honderd te lopen. Wat moest hij doen? Megen gewoon in elkaar slaan zoals het plan was, en wachten? Wat als ze niet kwam? Scarlett zou het merken als hij te lang hier blijft, Megen telkens als hij wakker werd terug neer slagend. Of misschien zou die lafaard wel alarm slaan.
"Hallo, Megen." groette hij wanneer hij vanuit de schaduw verscheen.
"Whitlock...Ik wist het wel, maar ik kon het me niet riskeren als het echt waar was."
Ailane zou er al lang moeten zijn en nu dreigde alles in de honderd te lopen. Wat moest hij doen? Megen gewoon in elkaar slaan zoals het plan was, en wachten? Wat als ze niet kwam? Scarlett zou het merken als hij te lang hier blijft, Megen telkens als hij wakker werd terug neer slagend. Of misschien zou die lafaard wel alarm slaan.
"Hallo, Megen." groette hij wanneer hij vanuit de schaduw verscheen.
"Whitlock...Ik wist het wel, maar ik kon het me niet riskeren als het echt waar was."
"Laat me raden: als je eindelijk Scarlett's vertrouwen gewonnen had, heb je haar de gegevens van haar email ontfutseld, en mij dagenlang emails gestuurd in haar naam waar in stond dat ik meteen moet komen omdat er iets mis is met Fionan?
Domme zet. Ten eerste heb je geluk dat ik dat email-adres nog gebruikte, en me bedacht dat Fionan de naam is van ons zoontje. Wat wil je van me?"
Domme zet. Ten eerste heb je geluk dat ik dat email-adres nog gebruikte, en me bedacht dat Fionan de naam is van ons zoontje. Wat wil je van me?"
"Proficiat. Je bent verrassend slim, voor een Alfredo. Jullie familie is over het algemeen nogal naïef en die lieve Scarlett is wel het grootste bewijs... Ik vind het ook vreemd dat haar ouders niet onderzoeken met wie hun dochter nu eigenlijk samen is. Als ze mijn naam opgezocht hadden na hun dochter plots samen is met een rijke jongeman als ik, hadden ze ontdekt dat mijn familie helemaal geen onschuldig bedrijfje heeft, laat staan niks illegaals doet. Illegaler dan dat stomme jatten van jou. Nu moet je me excuseren, ik ben genoodzaakt om-"
"Stop!"
"Stop!"
Beide mannen draaiden zich plots om en stonden oog in oog met de jonge vrouw die in enkele minuten niet van slechts een van hen een ex zou zijn. Scarlett, met tranen in haar ogen en Fionan in haar armen die gelukkig niks van het aankomende drama begreep. "Ga weg, Megen. Wij praten later nog", commandeerde ze hem. "Eerst moeten ik en deze manipulatieve leugenaar dringend met elkaar praten. Ik ben namelijk niet zo naïef. Beter nog, ik heb heel jullie gesprek gevolgd. Hoe durfde je, Caelin? Hoe durfde je? Ik had het moeten weten. Ik dacht al die tijd al dat er meer aan de hand was. Maar ik wou geen ruzie hebben, omdat ik van je hou. En nu flik je me dit? Achter mijn rug, in mijn naam, mijn ex en de vader van mijn kind leugens vertellen om hem naar je toe te lokken en - puur gokkend wat je eventueel van plan was - hem dan neerslaan en ontvoeren, om wie weet welke reden?"
"Hij heeft wat van me gestolen!" argumenteerde Caelin meteen, maar Scarlett vond dat allesbehalve een goeie reden. "Ja en? Ik stam af van een dievegge die huizen in brand steekt, als ik mijn grootouders mag geloven!"
"Het is niet zomaar iets! Het is miljarden waard, het is iets waar mensen stommiteiten voor begaan."
"Dat drankje?" kwam Megen plots tussenbeide. "Het verjongingsdrankje?"
"Megen, bemoei je er niet mee!" schreeuwden ze in koor. "Dat heb ik opgedronken. Te riskant om gewoon bij te houden, en..."
"Het lukte je om met mij in bed te geraken onder andere daardoor, ja."
Ze zette Fionan op de grond neer. "Ga maar naar je papa. De paarse man", zei ze snel tegen hem. Verrassend genoeg begreep het jongetje het perfect, of wist hij om een of andere reden gewoon dat dat Megen was.
"Leer hem praten ofzo", zei ze toen snel tegen Megen en vervolgde haar discussie met Caelin.
"Het is niet zomaar iets! Het is miljarden waard, het is iets waar mensen stommiteiten voor begaan."
"Dat drankje?" kwam Megen plots tussenbeide. "Het verjongingsdrankje?"
"Megen, bemoei je er niet mee!" schreeuwden ze in koor. "Dat heb ik opgedronken. Te riskant om gewoon bij te houden, en..."
"Het lukte je om met mij in bed te geraken onder andere daardoor, ja."
Ze zette Fionan op de grond neer. "Ga maar naar je papa. De paarse man", zei ze snel tegen hem. Verrassend genoeg begreep het jongetje het perfect, of wist hij om een of andere reden gewoon dat dat Megen was.
"Leer hem praten ofzo", zei ze toen snel tegen Megen en vervolgde haar discussie met Caelin.
Die verliep niet bepaald kalm. "Megen had me gewaarschuwd. Vlak voor ik vertrok, zei hij tegen me dat je nog erger bent dan hij. Hij is een lafaard, ja. Een leugenaar, ja. Een dief, ja. Maar eerlijk en goed. Hij is gewoon op het slechte pad terechtgekomen en geraakt er niet meer uit, en doet daarom soms verschrikkelijk stomme dingen. Maar jij? Jij bent gewoon slecht. Jij hebt me simpelweg gebruikt. Megen durfde dat tenminste toegeven, jij ben gewoon een manipulatieve, liegende, egoïstische baviaan. Onze trouw gaat niet door, verdwijn. Ik wil je niet meer zin in mijn huis. En je kat hou ik, zij en Elanor komen goed overeen."
"Dat kun je toch niet menen? Mij minder achtten dan die perverte oom van je die zijn bijna twintig jaar jongere nichtjes bezwangerd?"
"Familie boven leugenaars. Verdwijn of ik bel de politie. Je telefoongesprekken, de valse mails...Bewijs is er genoeg."
"Ma-maar..." jammerde hij. Het had geen zin, de blik die Scarlett hem toewierp zei alles: ze ging het hem nooit of te nimmer vergeven.
"Ik ga dan", zei hij maar, en voegde de daad bij het woord. Hij wandelde de donkere nacht in en Scarlett keek niet meer om.
"Familie boven leugenaars. Verdwijn of ik bel de politie. Je telefoongesprekken, de valse mails...Bewijs is er genoeg."
"Ma-maar..." jammerde hij. Het had geen zin, de blik die Scarlett hem toewierp zei alles: ze ging het hem nooit of te nimmer vergeven.
"Ik ga dan", zei hij maar, en voegde de daad bij het woord. Hij wandelde de donkere nacht in en Scarlett keek niet meer om.
Nog beter: ze draaide de andere kant op, om snel de deur open te maken en naar de wc te vluchten. Waar het plots vandaan kwam wist ze niet, maar ze voelde zich simpelweg miserabel en had niet het gevoel dat dat snel zou veranderen. Waarschijnlijk de emotie, hoopte ze.
Liefst van al wou ze zich begraven in haar bed en huilen tot zij en haar tranen een waren, het feit dat ze ook fysiek verschrikkelijk voelde vervloekend. Dat kon echter niet, Megen en Fionan hingen nog ergens rond.
Ze vond hen in de stal, op dezelfde plek waar dat zij altijd pogingen deed om Fionan stapjes te leren zetten.
"Hoe gaat het hier?" vroeg ze. "Goed", antwoordde Megen. "Kom maar naar Megen jongen!"
Toen begon het jongetje van bijna een anderhalf jaar oud eindelijk te wandelen.
Ze vond hen in de stal, op dezelfde plek waar dat zij altijd pogingen deed om Fionan stapjes te leren zetten.
"Hoe gaat het hier?" vroeg ze. "Goed", antwoordde Megen. "Kom maar naar Megen jongen!"
Toen begon het jongetje van bijna een anderhalf jaar oud eindelijk te wandelen.
"Je ziet: het is traag, maar met zijn papa in de buurt lukt het toch. Gewoon geduld hebben."
"Ik wil niet dat je dat zo zegt. Zijn papa. Je bent zijn grootoom."
"Ook. Maar ik ben ook zijn vader. Ik weet dat ik domme dingen heb gezegd en gedaan, maar...Ik was oprecht bang van Caelin. Hij en zijn zus zijn geen mensen waarmee je grapjes uithaalt, laat staan kostbare dingen van steelt. Dat heb ik toch gedaan en...Tja. Het resultaat is deze puinhoop.
Het zou me niet verwonderen als je nog steeds boos op me bent, maar alsjeblieft neem me Fionan niet af."
"Ik wil niet dat je dat zo zegt. Zijn papa. Je bent zijn grootoom."
"Ook. Maar ik ben ook zijn vader. Ik weet dat ik domme dingen heb gezegd en gedaan, maar...Ik was oprecht bang van Caelin. Hij en zijn zus zijn geen mensen waarmee je grapjes uithaalt, laat staan kostbare dingen van steelt. Dat heb ik toch gedaan en...Tja. Het resultaat is deze puinhoop.
Het zou me niet verwonderen als je nog steeds boos op me bent, maar alsjeblieft neem me Fionan niet af."
"Ja, ik ben nog steeds boos op je. Ik heb indertijd de eerste paar dagen niks anders dan gehuild en ik keek uit naar de bevalling als naar een executie. Voor als er iets mis met hem zou zijn, waar ik me nog steeds zorgen om maak. Je bent een verschrikkelijke vader geweest, en een lafaard."
"Maar?"
"Maar?"
"Maar je kwam. Ook al was het niet echt, je kwam voor mij en Fionan. Ik heb alles gehoord. Ik heb gehoord dat je zei dat je had getwijfeld, omdat je het gevoel had dat ik niet naar je had geluisterd, met Calein in zee was gegaan en hij hier achter zat. Maar toch kwam je, zelfs als ik er niet was tussengekomen en je inderdaad neergeslagen en ontvoerd was. Bedankt. Euhm...Zoals je weet, is onze familie nog altijd in bezit van een paar eilandjes in het midden van de zee. Ik denk niet dat hij het gaat doen, maar als Caelin er toch in de buurt komt, bel ik onmiddellijk alle veiligheidsdiensten. Bedankt. Nu wil ik gaan slapen."
"Slaapwel. Mag ik vannacht wel nog hier blijven? Wees gerust, ik ben voorbereid en heb mijn slaapzak bij."
"Graag."
"Slaapwel. Mag ik vannacht wel nog hier blijven? Wees gerust, ik ben voorbereid en heb mijn slaapzak bij."
"Graag."